Bo wszystko jest dobrze, jeżeli inni mają tak jak my, albo jeszcze lepiej, jak oni mają gorzej. Ale jeśli startujemy podobnie, a komuś z paczki wychodzi więcej- nie- to już nie jest fajne.

Tak więc mamy dwie pary przyjaciół od dawna. Cała trójka trochę sobie z naszej bohaterki- czwartej w tym układzie- pokpiwa, bo ona pracuje w sklepie odzieżowym i do tego twierdzi, że jest całkiem szczęśliwa, bo lubi to, co robi. A oni robią bardziej ambitne rzeczy, szczęśliwi dopiero będą, bo czekają na to, aż…. No ale jej przecież brak ambicji, żeby miała robić coś innego, więc tak trochę jadąc na jej garbie rekompensują sobie swój brak szczęścia.

A tutaj nagle okazuje się, że ona pisze książkę obserwując ludzi w tymże sklepie. Ba, mało tego, jedno z najlepszych wydawnictw chce ją wydać i wydaje. I z tym faktem nie daje sobie rady po pierwsze jej mąż, po drugie para najbliższych przyjaciół.

Jaki dobry to film! CUDOWNE kino francuskie. Jest w tym filmie mądrość, klimat, wzruszenie i śmiech do łez. Czyli wszystko, co potrzeba. I nie zgodzę się z zapowiedziami, że to film o prawdziwej przyjaźni. Dla mnie to film o zazdrości i jej niszczycielskiej mocy. O tym, że szczęście kojarzymy tylko z wielkim sukcesem, nie dostrzegając tych małych, codziennych wydarzeń. Aaa i jeszcze o tym, że każdy z nas ma talent, a w najmniej spodziewanym momencie odkrywamy go i okazuje się, że oto tak po prostu i od zaraz zaczynamy robić coś, co daje nam poczucie szczęścia.

Obejrzałam z najlepszym partnerem kinowym- moim Mężem. Wam też polecam zabrać kogoś „pod pachę”, bo chce się strasznie po zakończeniu po prostu o tym filmie pogadać.