Przyjaciele są dla mnie bardzo ważni i zdecydowanie odróżniam ich od znajomych. Z niektórymi z tych ostatnich też zakończyłam relację. Warto zdefiniować sobie, czym różni się przyjaciel od znajomego. Nawet jak powie mi coś, co nie jest przyjemne, to wiem, że jego intencje są szczere, czyste i wynikają z troski o mnie, a nie z tego, żeby samemu poczuć się lepiej. Bo kto jak nie przyjaciel powie nam prawdę o nas samych?

ja bym wybrał opcję numer trzy czyli normalnych przyjaciół a nie takich jak w tym filmie

Tak, ten film skłania do refleksji. Śmiałam się, byłam zszokowana, kiwałam ze zrozumieniem głową i przez cały czas miałam szeroko otwarte oczy. Nie tylko główna bohaterka ma zmysł obserwacji ludzi, ale i twórcy tego filmu! Co do komentarza Dorje73, ile osób, tyle podejść :) A może opcja numer 4 - do niczego się nie przywiązywać, ale i niczego nie wyrzekać? Cytuję A. DeMello, lubię go czytać od czasu do czasu, aby wesprzeć się w trudniejszych chwilach, szczególnie wtedy, gdy cierpię z powodu relacji albo ich braku, gdy tęsknię za tymi, którzy już nie są dla mnie tymi, którymi byli dawniej. Mimo to zauważam, że oddalając się od nich, jestem spokojniejsza i na swój sposób szczęśliwsza, za to bardziej samotna. Chyba jesteśmy jeszcze dość młode, ja - rocznik 1980. Życie przed nami, mnóstwo kolejnych doświadczeń i wniosków...