Znowu niezasłużenie niska ocena.
Nie fabuła jest najważniejsza (znana już od prawie dziesięciu lat), lecz świetne piosenki (jeszcze starsze), które zostały bardzo umiejętnie, czasami nawet bardzo zabawnie wplecione w historyjkę.
Historyjka jest bajkowa, nikt tego nie kryje, ale między innymi właśnie dzięki temu można ją oglądać wielokrotnie.

W tej prościutkiej fabule (kłania się jedność czasu, miejsca i akcji z klasycznego teatru) nie można nie zauważyć zdecydowanego zwrotu akcji: zamiast młodych ślub biorą Donna i Sam. No ale to rzeczywiście nie jest zaskakujące. Wszak śluby matek i ojców, miast córek i synów, zdarzają się na porządku dziennym... ;)

No tak miło sobie przypomnieć stare dobre piosenki i muszę nawet przyznać że jedna z nich "I have a dream" brzmiała dla mnie lepiej niż w oryginale ;P
Co do samego filmu to nie jestem zachwycona. Sympatyczny, spokojny, ale jak dla mnie zbyt bajowa fabuła. A co do ślubu Donny i Sama to ja jednak była trochę zaskoczona takim zwrotem akcji, który z drugiej storny wydaje mi się trochę śmieszny, bo taki... nierealny?