„Martin" to rzeczywiście nowatorskie podejście do tematu wampirów. Martin mierzy się z wielkim problemem krwiopijców znanym już od „Nosferatu. Symfonia grozy" – samotnością. Temat został jeszcze poszerzony o trudy dojrzewania, poczucie wyalienowania. I choć mamy możliwość wejścia w jego umysł dzięki retrospekcjom (powiedzmy, że to retrospekcje) czy poprzez rozmowy ze spikerem radiowym, właściwie nie jesteśmy w stanie go poznać, jest to na tyle złożona postać. Wampir czy chory psychicznie chłopak? Jego zachowania i myśli są tak poplątane, że chyba nigdy nie poznamy odpowiedzi na to pytanie.