Świetnie to podsumowałaś. :)

Pięknie napisane. Bardzo Ci za to dziękuję!

Muszę przyznać, że opinia wprowadziła mnie w niewielką konfuzję... Mnie też zaskoczyło zakończenie, chociaż zinterpretowałem je nieco inaczej. [Spojler] Moim zdaniem główny bohater w kluczowym momencie apostazji składa rodzaj ofiary; ofiary z ideałów, które są dla niego znacznie cenniejsze od życia. W efekcie do końca swojej egzystencji zmuszony jest (nie tracąc tak naprawdę wiary) wykonywać bolesne dla siebie zajęcia i nigdy już nie znajduje szczęścia - jego oczy tracą blask. Tę tezę potwierdza ostatnie ujęcie na trzymany przez zmarłego krzyżyk. Patrząc na rozwój wypadków w ten sposób, film ma głęboko chrześcijański wydźwięk, mówi bowiem o gotowości poświęcenia wszystkiego dla drugiego człowieka. Pokazuje też, że czasami bardzo ciężko ocenić pod względem moralnym postawy ludzi.

Ja odczytałem to trochę inaczej, według mnie dopiero po apostazji ci misjonarze odzyskują spokój ducha. Skoro chrześcijaństwo jest takie super w tym filmie to czemu właśnie wtedy bohaterowie cierpią najbardziej a spokój ducha mają po tym zdjęciu misjonarskiego brzemienia? Oczywiście Scorsese sprytnie to rozgrywa, dedykuje film Japońskim chrześcijanom, pokazuje okrucieństwo Japońskich inkwizytorów. Na pewno nie jest to film antychrześcijański i przeciwko wartościom chrześcijańskim. Jednak gdybym miał opisać misjonarzy z tego filmu to byli jacyś szaleńcy zarażający swoim szaleństwem innych skazując ich na cierpienie. To ludzie którzy za cel postawili sobie umartwianie siebie i innych. Najbardziej w tym filmie podobały mi się rozważania wątpiącego Rodriguesa który zaczął mówić że ten dialog z Bogiem jest jak rozmowa z pustką. Pewnie zupełnie nieświadomie dotarł do pojęcia buddyjskiej pustki. Moim zdaniem Ojciec Rodrigues zbliżył się wtedy do prawdziwego absolutu w duchowości czyli pustki:) A dotyczy to cytując "niesubstancjalności wszystkich zjawisk jako pozbawionych "ja" i czegokolwiek, co należy do "ja". Mam nadzieję że moja interpretacja filmu jest ciekawa.

Jeszcze jedno, nie uważam żeby bohater filmu stracił wiarę na co wskazuje nawet krzyż który trzymał w dłoni na końcu filmu w czasie swojego pogrzebu. Po prostu przestał być bojownikiem chrystianizującym obcą kulturowo Japonię co przyczyniło się do spokoju, tytułowego milczenia. Znów buddyjskie pragnienie=cierpienie. Im mniej pragnień tym większy spokój ducha/umysłu.

Bóg to nie pustka z definicji. Twój komentarz był obrzydliwy.

Nie sam Bóg tylko wszystko. Dla chrześcijan Bóg jest jakimś odrębnym bytem, Ojcem ponad resztą swoich stworzeń. Ja uważam że słuszne jest pojęcie pustki, tak samo jak nie ma ciszy nad i ciszy pod, jest tylko cisza. Nie ma spokoju umysłu nad i pod, jest tylko spokój umysłu. Powiedzmy to jasno Scorsese nie nakręcił filmu pro katolickiego jednocześnie piętnującego buddyzm i Japońskich inkwizytorów a właśnie czegoś takiego by oczekiwał najlepiej kościół i ci bardziej konserwatywni katolicy. On nakręcił film kierując się obiektywizmem. Uniwersalny film o wierze, film również prowokujący który można różnie odbierać i to jest w nim wartościowe. Mam prawo wierzyć w tą pustkę tak samo jak inni w swojego Boga i w przeciwieństwie do wielu z nich mam nawet pewne argumenty żeby tak uważać. Nie kieruję się ślepą wiarą jak ci misjonarze.

"w przeciwieństwie do wielu z nich mam nawet pewne argumenty żeby tak uważać."
XD

Polecam przeczytać dowolny podręcznik do metafizyki i się nie ośmieszać.

Czytanie książek to tylko kolejne zaspokajanie potrzeby, tym razem umysłowej. Samo w sobie nie jest to złe ale nie ma nic wspólnego z prawdziwą duchowością. Ogólnie to rozwój duchowy tak naprawdę nie istnieje, jest tylko kolejnym chceniem ego które pragnie rosnąć w siłę. W filmie Scorsese było nawet ciekawe stwierdzenie że ci misjonarz chcą chrystianizować Japonię z pobudek egoistycznych. Skoro nasza religia jest tą jedyną i słuszną to trzeba ją narzucić reszcie świata. Każda wielka religia tak działa, każda jest w jakiś sposób religią egoistyczną.

Skończ bredzić. Mówisz, że masz argumenty, ale twoje argumenty sprowadzają się do robienia kurtyzany z logiki. Jak masz zamiar ją negować to nie pisz nic, bo nikogo do niczego nie przekonasz, wspakulturowcu. Miłego odklejenia się od rzeczywistości lub jak wolisz "od ego".

Jak nie masz nic do powiedzenia to ty prędzej zamilcz i daj się innym wypowiadać. Zapraszam do dyskusji a użytkownikowi ardek123, już dziękuję.

Po co ktoś ma czytać co piszesz, skoro czytanie nie ma nic wspólnego z prawdziwą duchowością? XD Czytasz w ogóle te swoje wysrywy?

Nie samo czytanie tylko zgłębianie wiedzy. Nie ma tak naprawdę rozwoju duchowego bo to co nazywamy duszą albo świadomością jak kto woli już jest kompletne. Można się za to samorealizować. Wielu ludziom wydaje się że rozwijają się duchowo a tak naprawdę chcą swoistego rozwoju osobistego co jest z kolei realizowaniem kolejnej potrzeby. Ale to nie o tym chcę pisać tylko o filmie Scorsese.

Cały czas wciskasz jakąś formę wiedzy. Jakie to uczucie być duchowo niedorozwinięty?

Uważam że nie ma czegoś takiego jak duchowy niedorozwój czy choroba duszy. Bolesne ciało oraz umysł są podatne na niepełnosprawność i choroby. Jednak dusza/świadomość jest już kompletna i niezniszczalna.
Naprawdę nie chcę już ciągnąć tego wątku tylko przejść do filmu Scorsese bo mam jeszcze coś ciekawego odnośnie różnic kulturowych Japonia VS Zachód. Więc albo piszesz na temat albo spadaj.

Czy ktoś nie może uważać, że "Bóg to pustka". A może za ateizm chcesz palić na stosie?

Zakimi tekścikami to wyjeżdżaj do ludzi na podobnym ci poziomie umysłowym, gimboateuszu w średnim wieku. Nie wiesz nic o historii inkwizycji i wyjeżdżasz z jakimś paleniem na stosie, sugerując, że to była praktyka czysto kościelna i chrześcijańska, co jest oznaką olbrzymiej ignorancji. To raz, dwa - jakbyś czytał ze zrozumieniem, to ten ćwierćinteligent wyżej twierdził, że argumentacja to nie duchowość, więc dokonał klasycznego samozaorania. Czy może być głupi? Tak, może być. Mam nadzieję, że odpowiedziałem na twoje pierwsze pytanie i nie pisz już do mnie.

Zdecydowanie nie jesteś na moim poziomie umysłowym. Dobrze, że zdajesz sobie sprawę ze swojego miejsca. Na pocieszenie idź do księdza po snickersa bo dzisiaj najwyraźniej zapomniał dać.

Oho, była inkwizycja, teraz ameba pije do pedofilii, której współczynnik wśród księży jest najniższy wśród grup podwyższonego ryzyka (np. u nauczycieli jest większy) a także nawet wśród duchowych (u protestantów jest więcej wykroczeń o charakterze seksualnym. Co dalej? Krucjaty? Niebiblijność Kościoła katolickiego? Śmiało, masz okazję by przestać durnym polaczkiem. PS. Żadna moja wypowiedź nie wskazywała, że jestem chrześcijaninem, więc wykazałeś się podwójną głupotą. Dawaj dalej pyskówki na poziomie przedszkolaka "chyba ty". Obiecuję za bardzo się z ciebie nie śmiać.

O rety, chyba wdałem się w dyskusję z księdzem. Wybacz mi OJCZE.

ardek123 mam do ciebie pytanie czemu obrażasz ludzi z którymi się nie zgadzasz?
czemu nie trafia do ciebie, że wiara jest indywidualną sprawą każdego człowieka, który ma święte i niezbywalne prawo do niej i nikomu nic do tego ?

tisoc, mam pytanie do ciebie. Czemu nie potrafisz posługiwać się znakami interpunkcyjnymi? Oraz: gdzie napisałem, że wiara nie jest indywidualną sprawą? Co do twojego pierwszego pytania, to ci powiem tylko, że ciebie też mogę zaraz obrazić, jak się nie oduczysz pisania kalumnii.

otóż potrafię posługiwać się znakami interpunkcyjnymi, powiem ci więcej, posługuję się nimi, bowiem w mojej wypowiedzi znajdziesz pytajniki, przecinki i to wyobraź sobie(choć może to dla ciebie trudne), że we właściwych dla siebie miejscach.
co do drugiej części twojego bełkotu, to ci powie,m, że kalumnia to krzywdzące oskarżenie. a ja nigdzie cię nie skrzywdziłem a tym bardziej nie oskarżyłem( w przeciwieństwie do ciebie, który to obrażasz i krzywdzisz innych, bo pozwalają się z tobą nie zgodzić), zadałem tylko bolesne, retoryczne pytanie.
mam nadzieję, że zrozumiesz wreszcie, że warto używać słów których znaczenie się rozumie, w przeciwnym razie trudno takiego człowieka traktować poważnie.

Jeden przecinek na dwa zdania, w tym jedno wielokrotnie złożone, to trochę mało. I spacja przed pytajnikiem też nie wygląda zbyt dobrze. Poza tym do błędów interpunkcyjnych możemy dorzucić ortograficzne, bo nie używasz wielkich liter. Nie sil się następnym razem na takie biedackie przygryzanie, bo zabawnie to wygląda jak się kompromitujesz.

Co do drugiej części twojego bełkotu to ci powiem, że to chyba ja wiem lepiej czy mnie skrzywdziłeś, czy też nie, faszysto. Wątek ten roi się od antyklerykalnych oszołomów, którzy nie mają innych "opinii", bo powtarzanie wyświechtanych fraz usłyszanych w telewizji albo w internecie to nie jest żadne posiadanie opinii. To zwyczajne sygnalizowanie bycia amebą i moje posty mają charakter diagnostyczny. Zaś twoja uwaga nie ma takiego charakteru, jest to zwykłe bezczelne kłamstwo, albo kolejna sygnalizacja należenia do klubu ociężałych umysłowo. Nikogo nie obraziłem za posiadanie odmiennego zdania tylko za sposób przedstawiania tego zdania. Ofensywny, przemądrzały, oparty na oszczerstwach i nieprzeczytaniu ze zrozumieniem wątku, w których się chce brać udział. Zasługuje tylko na pogardę.

Mam nadzieję, że zrozumiesz wreszcie, że ty też na nią zasługujesz, bo w przeciwnym razie trudno takiego dzbana traktować poważnie.

chłopie nie pogrążaj się, zresztą nie wiem czy w twoim przypadku to jeszcze możliwe...

Zabij się.

pokaż mi jak to się robi tylko skutecznie

Dokładnie tak samo zinterpretowałam.

Wyraziłaś dokładnie to, co myślałem, lecz nie ubrałbym tego tak dobrze w słowa. Myślałem, że to będzie film religijny, jednak taki nie był. Wizja w nim przedstawiona to całkowite zaprzeczenie chrześcijaństwa i jak słusznie zauważyłaś - na pierwszym miejscu stawia śmiertelne ciało, całkowicie ignorując nieśmiertelną duszę.

Bardzo Ci dziękuję za ten wpis.

Broniąc chrześcijaństwa przed "Milczeniem" - kolejny nawiedzony...wypisujący bzdury. Idź, jedn z drugim, spróbuj narazić swoje życie dla wiary, a potem mędrkuj. Wiem, to trudne, no to spróbuj narazić się, chćby na śmieszność, gdzieś w laickim społeczeństwie,
Milzenie to bardzo wierna adaptacja książki Shusaku Endo, pod tym samym tytułem, pisarza i japońskiego i katolickiego, który w mistrzowski sposób pokazał i Japonii i światu dzieje chrześnijaństwa w Japonii, głownie prześladowań. A film M. Scorsese w mistrzowski sposób oddał ducha książki. Osobiście nazwisko Scorsese zobaczyłem napisach końcowych, interesował mnie, że to adaptacja książki Endo, zatem byłem zdumiony, że autor obrazoburczego filmu Ostatnie kuszenie Chrystusa, nakręcił Milczenie. Dodam, że w książce, nie ma nic, że Jezuita do końca zachował krzyżyk, a potem trzymał do w dłoniach - czyli zachował wiarę. Książka napisana została na podstawie prawdziwych wspomnień, zatem, zadnych niesprawdzonych sugestii być nie mogło. Scorsese zaś, widocznie przejęty autentycznością wiary Jezuitów i chcrześcian japońskich, wkłądając ten krzyzyk w dłonie Jezuity, oddał im w swoisty sposób hołd.
Na zakończenie dodam dwa stwierdzenia: łatwo sobie gdybać i być gierojem na dystans, przez komputerem, ale kiedy przyłożą ci nóż do gardła, zabiją rodzinę albo tylko zagrożą...no to wtedy już nie ma mocnych. Drugie: film jest głęboko chrześcijańskim, ewangelizacyjnym obrazem.

Kabaret. To tak jakby mieć żal do Mela Gibsona, że bohater w "Przełęczy ocalonych" nie strzela z karabinu. Scorsese opowiedział historię a nie wymyśloną opowieść. Jak nie spodobały się postawy ojczulków Ferreira i Rodriguesa to pretensje kierować do ich grobów, do rzeczywistości, do faktów, a nie do reżysera.