Chrześcijanie są tu przedstawieni w dwóch grupach: jako gotowi na śmierć prostacy oraz jako tchórze, którzy boją się oddać życie za wiarę. Na naganę zasługują jeszcze dwie rzeczy: tworzenie na ekranie wizerunku chrześcijanina-obłudnika, który wiele lat wyrzeka się Boga, a umiera z krzyżem w pięści, który co raz zdradza Boga, by zaraz błagać o rozgrzeszenie. Zwłaszcza ten drugi przypadek jest, w złym sensie, ciekawy, ponieważ nachodzą czasy, kiedy rzeszom ludzi wmawia się fałszywą ideę miłosierdzia, że Bóg wszystko przebaczy. Niestety, nie wszystko.
Misjonarz pozwalający ludziom deptać obrazy świętych??? Misjonarz, który prawie nigdy się nie modli, a jeśli mu się zdarzy, to jest zdziwiony, że Bóg milczy? Misjonarz, który nie modli się, kiedy giną przy nim ludzie? Misjonarz, który nie rozumie, że NAJWYŻSZĄ WARTOŚCIĄ JEST BÓG, A NIE LUDZKIE ŻYCIE??? Przecież w tym zawiera się cała idea chrześcijaństwa, że Bóg jest ponad człowiekiem, zaś wywyższanie wartości życia na ziemi, gloryfikacja człowieczeństwa, to wchodzenie w satanizm.
Więc po co kręcić takie filmy? Oczywiście po to, że wszystko co źle mówi o Bogu chrześcijan i o samych chrześcijanach, miłe jest żydom.

Ps. Jedynym plusem filmu wydaje się narracja, jednak wobec tak głupiego pomysłu, który jest przesycony antychrześcijańską ideologią, narracja niczego nie zmienia.