Wiadomo, niby słaby film, ale jednak dało się go obejrzeć i nie jest aż tak źle. To już kwestia gustu, ale zdając sobie sprawę jak tani jest to film i jak bardzo oklepany motyw przedstawia, można się z tym pogodzić i całkiem nieźle się przy nim bawić. Dobra, może nie całkiem nieźle, ale po prostu na tyle, aby nie zasnąć przed jego zakończeniem. To jeden z tych filmów, które ogląda się w miarę przyjemnie wiedząc jednak, że nic odkrywczego w nim nie obejrzymy. Mamy tu Chucka Norrisa, który gra Chucka Norrisa i Calvina Levelsa, który gra najbardziej typowego, wyluzowanego, niezdarnego śmieszka będącego jednocześnie partnerem Chucka. Ten duet nie wypada tak źle jakby się mogło wydawać, wręcz przeciwnie. Oczywiście, humor jest naprawdę prosty (tak, ten film to żaden horror, prędzej komedia i raczej można tu mówić o żartach, a nie napięciu), ale tu znów można by zacząć psioczyć bez końca, a po co? Wszystko to jest dosyć strawne. Hellbound to bardzo lekki film (jak na horror), nie można tu za wiele powiedzieć o atmosferze grozy, bo grozy się tu po prostu nie wyczuwa. Christopher Neame się starał, ale nie przekonał mnie w roli czarnego charakteru. A zakończenie bardziej klasyczne i sztampowe być nie mogło. Ale powtórzę jeszcze raz: i co z tego? Moja ocena: 4/10.