Na wstępie warto zaznaczyć coś, co umknęło uwadze znacznej części niezadowolonych forumowiczów - że dziwaczny sposób kręcenia (sceny w samochodzie, rozgwieżdżone niebo) nie wynika z niskiego budżetu albo braku wyobraźni twórcy, lecz jest zabiegiem zamierzonym. Film wystylizowano na czarny kryminał, a pastisz okazał się na tyle udany, że widz odczuwa jako wyraźny zgrzyt obecność kamery cyfrowej czy telefonu komórkowego. Całość przywodzi na myśl "Sin City", ale wydaje się, że ciekawsze są analogie do innego dzieła, z nieporównywalnie wyższej półki - z Lynchową "Lost Highway".

Mimo piętna epigonizmu i nieco pretensjonalnych efektów specjalnych, "Mroczną krainę" ogląda się z przyjemnością, fabuła zmierza do jedynego słusznego w tego typu produkcjach zakończenia, a widz może zabawiać się w odnajdywanie kinowych evergreenów obecnych w filmie na każdym kroku. Nie ma tu krztyny oryginalności - ale przecież wcale nie musi być, prawda?