To nie jest horror. Ten film nie jest straszny. 0 napięcia, bardzo
przygłupia historia..... Ale mimo to jest to jeden z moich ulubionych
filmów. Włączając ten film byłem nastawiony na megaaa straszny horror
:) Gdy obejrzałem po raz pierwszy (cały) pomyślałem" wtf, co to było
wogóle, jaki żal, bezsens itd..." Czułem się rozczarowany tylko pod
względem tego, że film nie był straszny. Włączyłem drugi raz.
Oglądam. I za drugim razem dopiero zdałem sobie sprawę, że to naprawdę
mądry, fajny film. Gra aktorska według mnie super. Lepsza być nie
moga...... Spojrzałem na ten film z drugiej strony. Wiedziałem, że nie
będzie straszny więc oglądając go- oglądałem poruszony historią.
Żona Allena (Julie) wyglądała na bardzo załamaną tym co się
wydarzyło w jej rodzinie. Wcześniej szczęśliwa matka i wesoła kobieta
tak nagle straciła sens życia, stała się smutna, niczym nie była
zainteresowana....Momentami wkurzała mnie swoim zdołowanym zachowaniem,
bo nie potrafiła w ogóle się sobą zająć, a przy tym zapominała o
swoim partnerze. Była taka " boże kobieto ogarnij się..xD " Natomiast
Allen starał się nie rozpaczać po stracie córki. Chciał od nowa żyć,
mimo iż uciekł z żoną z poprzedniego domu. Przez cały film był
pozytywny. Dobry aktor po prostu. Julie (żona tego Allena) sama uciekła w
świat fotografii. I tu myślę, że to było jedyne jej zajęcie, które
dawało jej przyjemność. Nie chciała się dzielić swoją pasją z
własnym mężem, bo traktowała to jak "jedynie co jej zostało". W
dodatku i tak to nie było jakieś pocieszające, bo fotografie
przypominały jej o tragedii rodzinnej. Później Allen stopniowo
orientował się tym, że traci żonę, więc chciał pozbyć się z nią z
nowego domu do innego. Zwłasza po tym gdy dowiedział się, że jest
nawiedzony..... Kończąc ten wątek chciałem powiedzieć, że nie ma co
oglądać tego "horroru" jako horroru. To naprawdę nie jest horror. Film
uważam za "psychologiczny" i bardzo przyjemny do oglądania pod tego typu
kątem. Pozdrawiam :))