nieliczne i niezbyt realistyczne, lecz mimo to mocne sceny gore to, nie przesadzając, jedyny pozytyw tego filmu. Dwa momenty są powiedziałbym nawet ultra mocne; nie będę spoilerować, ale kto oglądał to pewnie domyśla się, który fragment mam na myśli.
Cała reszta to pseudo-psychologiczny, płytki, choć pewnie mający w zamierzeniu być głęboki, zwyczajnie bardzo słaby dramat obyczajowy. Sam pomysł na film ciekawy, ale coraz to kolejne wątki nie są w stanie go zrealizować. Płytkie postacie: 1. "piękna" i zapatrzona w siebie; 2. wesoła wielbicielka jedzenia; 3. dziwaczka cierpiąca na bezsenność, która z czasem staje się główną postacią. Beznadziejny wątek znajomości pani nr 3. z tym Eiji'm, niepotrzebne retrospekcje z nieżyjącym ojcem młodego wynalazcy - szczególnie głupie dwa momenty: ten z oceanem i ten pod koniec filmu. Poza tym o co ku..a chodziło z tym kaktusem?! Jeszcze raz podkreślam: warto obejrzeć tylko sceny gore, cała reszta to nużąca słabizna.