zgadzam się, jak dla mnie tuż po "Sunset Blvd." i "M- Morderca" najlepszy film noir. Nie kręcony w US and A, nie ma wielkich gwiazd (jest tylko J. Mason), ale klimatem i scenariuszem bije kilka klasyków tego gatunku na głowę! Film, który spokojnie mógłby w dzisiejszych czasach doczekać się niezłego remake'a (skoro nowa wersja takiego średniaka jak "Prawdziwe męstwo" może lada chwila nachapać się Oscarów)

remake'a albo i remake'U :-)

Bezwzględnie wybitny! Choć przyznam, że gdy oglądałem go po raz pierwszy to mnie znużył. No, ale byłem bardzo zmęczony wówczas po pracy i może dlatego? Prawdziwe mistrzostwo odkryłem, gdy obejrzałem go powtórnie. Film, który nie tyle mówi o walce IRA, ile o czymś tak przerażającym jak samotność. I nie tyle ta samotność człowieka jest tak straszna, co powolna, stopniowa jej świadomość. Oto mamy gównego bohatera Johnny'ego McQueena granego przez Jamesa Masona . Zostaje on ranny w jednej z akcji i pozostawiony przez towarzyszy. Wszystkie osoby które zna i których nie zna, a od których oczekuje pomocy i których spotyka na swojej drodze ucieczki, uchylają się od jej udzielenia. Ranny, gorączkujący bohater powolutku, stopniowo odkrywa bolesną i straszliwą prawdę. Na nikogo nie można liczyć. Cokolwiek by nie zrobił, to i tak każdy jego krok ma malutkie szanse powodzenia. Co prawda jest jego ukochana dziewczyna, która chce mu pomóc, ale jej też się nie uda wydostać ukochanego z tarapatów. zginie wraz z Johnym.
To co mnie osobiście urzekło w tym filmie to: wizja sytuacji psychicznej człowieka na progu śmierci - osaczonego, opuszczonego przez towarzyszy, bezustannie zagrożonego donosem i gnębionego przez bezlitosny upływ czasu, wreszcie zdającego sobie sprawę z bezcelowości jakichkolwiek działań.
Podsumowując: Arcydzieło bez dwóch zdań, które trzeba koniecznie zobaczyć!