No coz,każdy chory inaczej przechodzi. Czasem komuś wydaje się ze jest zdrowy A za miesiąc już go nie ma...Ale mimo wszystko wielką strata dla kina....aktor nie do podrobienia..

Bowie dwa dni przed śmiercią pozował radośnie do zdjęcia.

Dokladnie, rak to podstepna bestia, potrafi dlugo nie dawac objawow. Wielu pacjentow, przez swoj charakter nie da znac, ze cos jest nie tak. Nie raz bywalo, ze miesiac po pierwszej diagnozie pacjent umieral. Mysle, ze dowiedzial sie zbyt pozno, nie zdazyl zareagowac na chemie,jesli zostala podana, nie schudl. Widze po koncowych wywiadach, pod koniec zycia, ze przygasl, musial juz wiedziec :( Czy wiadomo gdzie bedzie/jest pochowany? Chodzi mi o cmentarz, bo przypuszczam, ze skoro urodzil sie, mieszkal i zmarl w Londynie, to tam wlasnie zostanie pochowany.
Ogromna strata!

Coś ci wytłumaczę. Gdyby dowiedział się wcześniej, to dostałby chemię wcześniej, ergo umarłby wcześniej.

Racja niestety..

No, niestety. Wujek mojej mamy parę lat temu przed Bożym Narodzeniem trafił do hospicjum z rakiem (nie wiem dokładnie jakim, bo najbliżsi zachowali to do siebie), a tuż po świętach zmarł. A miał trochę ponad osiemdziesiąt lat. To tyle o raku. A co do pochówku, to dowiedzialam się od osób lepiej ode mnie zorientowanych w tej sprawie, że owszem, został skremowany, ale prochy ma jego żona.

Rak jest w stanie pokonać człowieka nawet w pół roku. Zależy od rodzaju i jego "siły". On też już miał swoje lata, więc mógł mieć za słaby organizm na podanie mocniejszej chemii, która by coś dała. Możemy tylko gdybać i snuć domysły. Takie rzeczy często wie naprawdę najbliższa rodzina... Ostatnie zdjęcia mogły powstać około rok temu, więc wszystko jest możliwe.
Mi aż głupio, że dopiero teraz zacznę wgłębiać jego filmografię. (Jak w przypadku Paula Walkera) Oczywiście był mi dobrze znany z HP i samo to jest już dla mnie mistrzostwo. Inne filmy z jego osobą, które widziałam mogę policzyć pewnie na palcach jednej ręki.

Jedyne co może dać mocniejsza chemia, to szybciej zabić.

Myślę, że nie dokońca tak jest. Jeśli stadium zawansowania raka nie jest zbyt duży i jego komurki nie są zbyt silne, a nasz organizm jest jeszcze w pełni sił, to chemia szybciej zabije raka niż nas. Gdy jest odwrotnie to dzieje się tak jak napisałeś. Inaczej lekarze nie decydowaliby się na takie leczenie, tylko dali choremu korzystać z życia, jakie mu pozostało.

To co napisałaś nie ma niestety potwierdzenia w żadnych poważnych badaniach naukowych.
Ludzie robią to czego zostali nauczeni i w co wierzą, nie zastanawiają się zbytnio nad sensem. To dotyczy również lekarzy.

Dobry i z pasją lekarz powinnien zastanowić się nad sensem leczenia, a że w Polsce takich brakuje to już inna sprawa. Z drugiej strony "tonący brzytwy się chwyta". Nie ma innych zmiarę skutecznych sposobów leczenia raka niż chemia, więc co innego im zostało? Znałam osobę chorą na raka, która długo nie podejmowała się chemi i korzystała z życia, dopóki nie było już bardzo źle. Całe szczęście, my sami tez mamy wybór w tej kwesti - podjąć się leczenia lub nie.

"Nie ma innych zmiarę skutecznych sposobów leczenia raka niż chemia" - Tylko, że chemia jest nieskuteczna, co potwierdziły badania, więc po co w ogóle stosować coś co jest nieskuteczne?

Bo warte pewnie już biliony dolarów firmy farmaceutyczne nie odpuszczą takiego zysku!
Lekarstwo na raka wynaleziono, na AIDS jest, na wiele nieuleczalnych- podobno- chorób także, ale wtedy skończyłyby się bajońskie zyski dla przemysłu farmaceutycznego!
Na YT obejrzyj film o polskim lekarzu żyjącym obecnie w USA: Rak to potężny interes- lub podobnie.
Tu nie idzie o zdrowie pacjentów lecz o zwykły szmal! I to jest główna praca koncernów: zarabiać, a nie leczyć! Choć trochę przy okazji także.

Zgodzę się, w Ameryce rak to potężny biznes, bo nie jest refundowany. Leczenie raka momentalnie bankrutuje dobrze prosperującą rodzinę. Ceny zaczynają się od 120 tys. dolarów.

W Polsce jak i w Europie, leczenie jest refundowane, niezależnie od wieku, pod warunkiem oczywiście, że posiadamy prawo do świadczeń zdrowotnych.

Tak więc nie popadamy ze skrajności w skrajność. Znam osobę, przypadek w rodzinie mojej żony, że nieduży guz, przed chemią nieoperowalny (wiem, dziwne słowo), po podaniu chemii, zmniejszył się na tyle, że można go było wyciąć. Pacjent ma się już piąty rok dobrze.

pół roku?
To zależy czy liczymy od tworzenia się skurczybyka,czy od objawów.

Moja znajoma w św Bożego narodzenia spadła z krzesła gdy myła okno.Bolała ją po tym ręka,ale długo nie przestawała,gdy po pewnym czasie zaczęła ją boleć noga poszła do szpitala.Okazało się ,że ból kończyn jest oznaku ucisku w mózgu przez nowotwór.Szybka operacja w styczniu,niestety okazało się podczas,że guzy są dwa....
Po dwóch tygodniach od operacji ,na początku lutego zmarła.Zostawiła roczną córeczkę.Piszę ze łzami w oczach.

Opierałam się na przykładzie z rodziny. Sam czas zależy nie tylko od "siły" raka, ale przede wszystkim od tego jakie narządy zaatakuje... Odniosłam się tylko do tego, że niby za szybko rak wykończył Alana. Lekarzem nie jestem, Interesuję się medycyną, ale to nie jest fachowa wiedza :)

Z tego co mi wiadomo, Rickman chorował na raka trzustki, który przez długi czas nie daje objawów i szybko zabija. Trudno go zdiagnozować, a jeszcze trudniej zlikwidować, szczególnie u osób w zaawansowanym wieku.

Oglądałem już wiedząc o nim i jakoś taki był zmarkotniały i opuchnięty.
Nie wiem czy się zasugerowałem, ale chyba widać było.

Zdjęcia trwały w 2014 roku. Pisze w ciekawostkach do tego filmu.