Mam wrażenie, że Lisa Azuelos jedynie musnęła obrany przez siebie temat - sam pomysł i historia są ciekawe, ale sposób w jaki reżyserka snuje opowieść czyni ją płytką, nieciekawą i pozbawioną emocji. Elsa i Pierre są z jednej strony ludźmi należącymi do śmietanki towarzyskiej, wykształconymi i lotnymi - oboje ponoć mają poczucie humoru i są żywiołowi - a kiedy oboje otworzą usta czar pryska... Ich flirt jest niezdarny, toporny, głupkowaty... Dialogi w filmie są koszmarne, napisane bez żadnego wyczucia - część nic nie wnosi do filmu, część jest szalenie pretensjonalne, a żarty przypominają sławne suchary Karola Strasburgera. Flirtowi brak finezji ciężko zatem uwierzyć, że po takim ciężkostrawnym wzajemnym kokietowaniu może się w ludziach zrodzić pożądanie i płomienne uczucie, które chwilami zdaje się zagrażać rodzinnej idylli i małżeństwu Pierre'a... Popowe, niezbyt wyszukane piosenki, ładne wystroje wnętrz, modne stroje i fryzury i dbałość o efektowne migawki to niestety za mało... Chwilami film bardziej przypominał mi reklamę perfum niż film pełnometrażowy...

Podpisuję się pod tym, a ostatnie zdanie po prostu trafia w 10tkę!

Dokladnie, odnioslam takie samo wrazenie. Film lekki i przyjemny, ale "pozadanie"? Duzy potencjal, gra aktorow poprawna, ale gdzie te uczucia? Gdzie ta passion? :)

Ten brak emocji ma swoją zapowiedź nawet w plakacie. Cluzet przyciśnięty do Marceau, oboje sprawiają wrażenie jakby na to "ściśnięcie" byli skazani np poprzez tłok w autobusie. Nie czuć tu żadnej namiętności i wrzącej pasji...ja widzę dwoje aktorów, którzy uznali, że nie warto się wysilać. Marceau zamknęła oczy, rozchyliła usta i na tym poprzestała, Cluzet sprawia wrażenie jakby wstrzymywał zwieracz.
Niestety nic tu nie iskrzy.