a ja myślę, że w tym cytacie jest jednak trochę prawdy. Film jak dobry szampan, pobudza kubki smakowe, gładko przechodzi przez przełyk, żeby na koniec uderzyć do głowy, Filozofia oczywiście jest (jak w każdym filmie Bertolucciego), ale jest ona prosta, wszystkim znana, podana na dodatek przez samego Bertolucciego na koniec filmu na talerzu. Oczywiście pozostawiając margines na własne dopowiedzenia, refleksje, na wtłoczenie w fabułę odrobinę własnej filozofii (jak w każdym filmie Bertolucciego).

Film ciekawy, intrygujący, odurzający niczym Dom Perignon - jak każdy Bertolucciego.

taak, BB to taki intuicyjny bardziej reżyser aniżeli jakiś kontynuator Pasoliniego. Jego język filmowy jest bardziej poetycko - wrażliwy niż filozoficznie - skomplikowany. Polichromia barw i uczuć, widoczna szczególnie w Sheltering Sky czy w Besieged to jego znak firmowy.