Ty tak serio czy to to wysokiej klasy ironia? Ja co prawda świetnie się bawiłem na projekcji, ale nie była to zasługa filmu a komentarzy rzucanych przez 10 osób będących w kinie. Na dzień dobry urzekło mnie zawiązanie fabuły, gdzie Taylor i jego foka weszli na stronę zaginionych dzieci i od razu wyłapali spisek. W procesie dedukcyjnym godnym Sherlocka, Taylor stwierdził, że podbródek dzieciaka ze zdjęcia nie pozostawia żadnych wątpliwości - "To na bank ja albo Marian Krzaklewski". Znaleziona w szafie koszulka z plamą wykluczyła Mariana. Później jest jeszcze zabawniej. Taylor i foka z krzaczastymi brwiami kręcą FBI/CIA,/CSI jak chcą, zasypiają pod gołym niebem w mokrych ciuchach i budzą się w suchych, rześcy jakby spali w Hiltonie (budzą się świeżsi niż ja, kiedy spędziłem noc w śpiworku pod namiotem), przerywają grę wstępna, żeby zjeść sałatkę w warsie. Bardzo pocieszne było specyficzne kopnięcie Taylora, które wykonał ze trzy razy i coś czuje, że będzie jego firmowym uderzeniem w kolejnych filmach. Nie zrozumiałe jest to rola ojca Taylora i Sigurney Weaver - skoro to były takie zakapiory to dlaczego nie zdjęli tych złych? Przecież oboje pojawili się na stadionie tuż po momencie kulminacyjnym, a mieli przewagę taktyczną, bo nikt poza mną się nie spodziewał, że tam będą.
To jest przeciętny film o dzieciach, które udają że są dorosłe. Ujdzie jeśli ogląda się go na kompie. Ja wydając 28 zł na bilet czuję się oszukany.