the presence of what, oto jest pytanie..

raz na jakiś czas zdarza się horror, który próbuje wessać formę opowieści w treść tej opowieści,

zajednić i uadekwatnić:

Człowiek Pogryzł Psa,
Blair Witch Project,
Paranormal Activity,
Willow Creek
i tak dalej

(proszę wyobrazić sobie dowolną z tych produkcji jako regularną historię, opowiedzianą w ramach sztywnej poetyki normatywnej, w stylu zerowym, z pominięciem wirtuozerii warsztatowej)

et voila!

kolejna odsłona tego samego zjawiska jest jak Niebo Nad Berlinem, które spotyka Uwierz w Ducha.

(wyjątkowo nie będę spojlerował)

wszystkiemu winna jest forma.

ogląda się szybko i równie szybko zapomina.