PS. Subtelność i sposób ukazania zaburzeń osobowości w filmie zasługuje właśnie na uwagę - tak to wygląda, swoista niemożność wyzwolenia się z pewnej chorobliwej perspektywy. No, ale według niektórych jeśli ktoś nie widzi przynajmniej fioletowych ludzików, to jest zupełnie zdrowy. Wypada pogratulować samozadowolenia we własnej ignorancji posuniętego tak dalece, że z własną niewiedzą obnosi następnie w recenzjach.

Uważam że pani Bożena Janicka ośmieszyła się swoją wypowiedzią. Reszty jeszcze nie czytałam. Nie podobało mi sie co napisała, bo nie można tego nazwać recenzją.