Książka była pierwsza i film jest na jej podstawie.
Jestem z nią dobrze zapoznana i mając na uwadze fakt, iż jest to formą dziennika z trudnych dla bohaterki wydarzeń - jest ona fenomenalna. Film jest wspaniałym odwzorowaniem książki, odważnym podejściem do tematu.
Zarówno film jak i książka to pozycje godne zauważenia, warto jednak zachować kolejność wydawniczą i najpierw sięgnąć do książki a potem po film.

Sięgnęłam po książkę ponieważ była związana z moim tematem maturalnym, który dotyczył adaptacji filmowych. Z tego punktu widzenia film moim zdaniem przewyższa książkę, w której nie było tyle emocji. Ale to moja opinia, szczerze - bardzo się cieszę, że jest ktoś, kto czytał książkę, bo mało kto wie, że taka istnieje. :)

ja też czytałam książkę i uważam, że jest równie dobra, co film. bardzo ciekawe przemyślenia S. Kaysen i opisy tego jak się czuła. chociaż muszę przyznać, że adaptacja filmowa jest rewelacyjna, a to rzadko się zdarza.

Co kto lubi, ja osobiście jestem zafascynowana książką. Bo co prawda to nie jest zbyt prosta i lekka lektura, lecz daje do myślenia. Co więcej była autentyczna, w końcu to biografia.

żle ci się wydaje

jeśli czytałaś książkę powinnaś zauważyć autentyczne wypisy z psychiatryka :)

zauważyłam, ,aczkolwiek nie wydały mi się autentyczne. Dla mnie książka była sucha i momentami 'martwa', ale szanuję Wsze opinie. Dzięki za pomoc!

autorka widocznie nie ma talentu, aczkolwiek kiepska książka była dobrym materiałem na świetny film :)

ksiazka jest dziennikiem opisywanym po latach, tego co przeszla w psychiatryku

Książka to są jej prywatne przemyślenia. Sądzę że całość rzeczywiście została spisana gdy autorka była w szpitalu więc dlatego ma ona taki a nie inny charakter.
Ja bardzo lubię książkę a fragmenty z dialogami między pacjentkami są chyba w niej najlepsze bo reszta to po prostu świat widziany oczami zaburzonej dziewczyny.