Przerwana lekcja muzyki
Girl, Interrupted
1999
powrót do forum filmu Przerwana lekcja muzyki 
ocenił(a) film na 8 
ocenił(a) film na 9 
ocenił(a) film na 5 ocenił(a) film na 5
To nie jest film o ludziach, którzy potrzebują pomocy, ochrony. To normalni ludzie potrzebują ochrony przed takimi zagubionymi, zarozumiałymi i aroganckimi gówniarami, jak choćby Lisa. Sprawna organizatorka. Świetnie organizuje życie innych ludzi, aby w tym otoczeniu móc czuć się kimś, kontrolować pozostałych. Jest mistrzynią we wdzieraniu się w przestrzeń osobistą innych ludzi.
A Susanna? W całym tym towarzystwie wygląda na całkiem zdrową. Bo chora nie jest. Jest tylko wkurzona, bo chciałaby być kimś ważnym, a nie jest. Ale zamiast robić coś w tym kierunku, jedynie oczekuje od innych, że ot tak, po prostu uznają ją za wielką. Bo ona już jest wielka (na przykłąd wie wszystko o poruszaniu się czasu), więc nikomu nie musi niczego udowadniać. Nazywa siebie pisarką, a przecież nie napisała ani jednego zdania. Nie prowadzi nawet pamiętnika. Stara się więc wymyślić dla siebie rolę, dzięki której wyróżni się z tłumu, którym gardzi.
Cały ten mętny film nabiera dramaturgii w domu Daisy, gdzie wychodzi na jaw potworna tajemnica. Ale miałem wrażenie, że ten film został nagrany tylko dla tej sceny. Ta wysoko oceniana produkcja niewiele ma wspólnego z prawdziwym życiem. To baśń o księżniczkach, osadzona jedynie w domu wariatów, a nie w zamkowej wieży.
Film ten pokazuje ciekawą rzecz, której NIESTETY w realnym życiu ludzie nie zauważają. Otóż ludzie pokroju Lisy są postrzegani, jako osoby silne, zaradne życiowo. W realnym życiu tacy ludzie są często podziwiani, dorabiają się majątków, robią kariery. Bo na co dzień nie potrafimy zauważać, jacy są naprawdę. I niby jak mielibyśmy zauważyć, skoro taka Lisa najpierw wytworzy w nas przekonanie, że jest naszym przyjacielem. A dopiero potem – mając nas pod kontrolą - zacznie manipulować.
nie jesteś lekarzem, g.wno wiesz o takich chorobach. A to, że Susanna miała myśli samobójcze, urojenia, była zdołowana i nie kontaktowała to wg Ciebie nie jest choroba psychiczna? To jak wg Ciebie to wygląda. Myślisz, że ludzie chorzy zachowują się tylko jak Lisa, albo jak przysłowiowe małpy w cyrku? W filmie dużo informacji zawarto między wierszami. Jakiego typu produkcje oglądasz, że oczekiwałeś więcej wrażeń?
To nie jest film o ludziach, którzy potrzebują pomocy? Lisa nie była idiotką, więc nie mów, że nie potrzebowała pomocy. Zresztą szpital był dla niej i pomocą i miejscem, które miało zapewnić bezpieczeństwo, i jej i otoczeniu.
Susanna miała wysokie mniemanie o sobie, ale wynikało to z jej zaburzenia.
Z tym jest tak jak przedstawiono w filmie- granice między chorobą, a zdrowiem się przenikają. Ludzie nie są swoimi chorobami. Osoby chore psychicznie to osoby normalne, takie jak inne, ale często z pojedynczymi problemami.
Podoba mi się to zdanie "Osoby chore psychicznie to osoby normalne, takie jak inne, ale często z pojedynczymi problemami." Myślę, że tyle wystarczy na komentarz do tego filmu.
Patrz nie na ilość, ale na jakość. Istotną kwestia jest, jak ten "pojedynczy problem" wpływa na życie samego chorego, jak i jego otoczenia. Bywa, że ktoś ma tylko jedna cechę odróżniającą go od normalnych ludzi, ale ta cechą będzie znacząca.
Na przykład może to być potrzeba nakłuwania swojego ciała ostrymi przedmiotami, albo... czyjegoś ciała. Ale poza tym ta osoba jest "zdrowa", czy tak? A zostawiłabyś swoje dziecko sam na sam z tak zdrową osobą?
Chciałem jeszcze podyskutować, ale twoje zdanie "Jakiego typu produkcje oglądasz, że oczekiwałeś więcej wrażeń?" skutecznie mnie zniechęciło :) Widocznie ty oglądasz lepsze filmy ode mnie i jesteś mądrzejsza ;)
