To jest dokładnie ten rodzaj kina, którego dzisiaj już nie dałoby się nakręcić.
Dlaczego? Bo poprawność polityczna by nie pozwoliła.

Egzotyzacja kultur? Jest.
Silna feministyczna kobieta? Nie ma. Brutalna męska rywalizacja, gdzie wszystko sprowadza się do siły i honoru? Jest.
I właśnie dlatego ten film ma klimat, którego obecnie brakuje.

Van Damme w latach 90. dawał widzom czystą frajdę – walki, przygodę, widowisko. Bez moralizowania, bez filtrowania przez checklistę tego, co wypada, a co nie. „Quest” to podręcznikowy przykład kina, które się nie tłumaczy, tylko pokazuje prostą historię w stylu „od ulicy do turnieju”.

Dziś ktoś próbowałby to przerobić na moralitet o różnorodności, empowerment i traumach bohaterów. A wtedy to było po prostu kino rozrywkowe. I za to trzeba to docenić.