Zazdroszczę i to zupełnie szczerze. W Twoim przypadku film, zdaje się, uderzył dokładnie tam, gdzie miał uderzyć i wywarł wrażenie, jaki miał w zamiarze wywrzeć. Też bym tak chciał.

Bo pomysł był naprawdę dobry. Z tym, że aby naprawdę dobrze zrobić ten scenariusz i naprawdę realistycznie go zagrać, scenarzysta musiałby mieć inteligencję emocjonalną wywaloną pod sufit, aby wejść w skórę każdego z bohaterów oraz oddać w pełni to co czują, aby przewidzieć ich realne reakcje, aby przedstawić tę historię jako całkiem prawdziwą. I jednak Cage zagrałby rozdartego emocjonalnie naukowca lepiej niż Keanu. Z całym dla niego szacunkiem, bo robił, co mógł.

Według mnie nie udało im się jednak tego całego tragizmu udźwignąć. Mam wrażenie, że "akcyjna" końcówka była spowodowana głównie tym, że emocje bohaterów splątały się jak Węzeł Gordyjski i sposób na jego rozplątanie był tylko jeden.

Rozumiem każdego, kto dał "Replikantom" wysoką ocenę, dla mnie jednak ten film ma w sobie tylko cień tego, czym mógłby być.