Zgodzę się, film ma kilka niedociągnięć i mało realistycznych scen. Ale wydaje mi się, że
głównym założeniem filmu jest to aby wstrząsać widzem, dlatego tak istotne znaczenie
odgrywa ścieżka dźwiękowa. Główny cel filmu to pokazanie młodym widzom do czego
prowadzą narkotyki. Ktoś powie, że to są ''skrajne przypadki'' Takie właśnie muszą być, żeby
podziałały jak terapia szokowa. W tym filmie z założenia nie mogło być historii z happy
enedem. Dlatego uważam, że jako film nie będący dokumentem, spełnia powyższe
założenia. A to, dlaczego Harry walił w tą samo łapę nie ma żadnego znaczenia. Jasne jest
także to, że dokument z wypowiedziami osób, które przeszły przez ten syf jest bardziej
wiarygodny, co nie zmienia faktu że Requiem dla snu to bardzo mocna pozycja, która mimo
wszystko zmusza widza do przemyśleń i refleksji.