O tym że jest to film o uzależnieniach i o tym jak to spaść można na samo dno pisał nie będę, każdy to zauważa. W tym temacie jednak chciałbym się skupić na rzeczy którą genialnie wyeksponował reżyser. Jest nią rozczarowanie jakie przeżywa każdy z bohaterów kiedy budzi się w realnym świecie i gdy okazuje się że jego uzależnienie doprowadziło go do kompletnej ruiny. Percepcja świata dla tych ludzi jest ukazana przez pryzmat ich uzależnień. Kiedy możliwości stają się niewielkie, a głód ogromny, spadają im z oczu klapki. Choć nie zawsze od razu. Przykład uzależnionej od telewizji, gdzie widz do końca nie wie czy bohaterka zdaje sobie sprawę z tego że żyje w innym świecie niż ten przedstawiany za szybkom elektronicznego pudła.
Należy pochwalić także sposób filmowania. Zdjęcia są rewelacyjne. Oddają mroczny klimat filmu, a sposób ich montowania... chapeau bas. Widać jaki wpływ ma nałóg na obie strony związku głównych bohaterów.
Reżyser także umiejętnie zwalnia i przyspiesza akcje.
Ocena; 8,5-9/10