Ryś tak jak Miś jest filmem, w którym fabuła jest tylko pretekstem dla satyry bezlitośnie biczującej ponurą, polską rzeczywistość. Niestety zarówno Tym jak i Ochucki starzeją się i pomimo wciąż doskonałej formy przegrywają w przedbiegach z obecnymi cwaniakami. W końcu kim jest tytułowy bohater fałszujący faktury wobec posłów czy pewnego ojca (zwanego dla niepoznaki Ryszardem), którzy zagarnęli dziesiątki lub setki milionów złotych, ciesząc się przy tym poważaniem znacznej części społeczeństwa? Kim jest legendarny twórca misia, wobec ludzi, którzy w ramach taniego państwa budują sobie prywatne stacje kolejowe, podgrzewane chodniki, czy wydłużają obwodnice, aby z daleka omijały ich domostwa?

Choć film aż skrzy się od żartów słownych i sytuacyjnych (np. "przebywanie w zasięgu pracy zabronione" czy solidarny strajk posłów tak rządzących jak i z opozycji) na koniec opada jak sflaczały balonik, z którego do reszty uszło powietrze. Zakończenie stało się pewnego rodzaju wyrazem bezradności wobec panującego obecnie arcycwaniactwa i wzmożonej głupoty narodu, któremu wystarczy pomachać biało czerwoną flagą i rzucić kilka patriotycznych epitetów aby wywołać u niego spazmy rozkoszy.