Przed świtem. Część 2 jest częścią, która urzekła mnie najbardziej. Pokazuje nie tylko spełnione marzenie Belli, ale także opowiada o trudzie bycia matką tak wyjątkowego stworzenia jak Renesmee. Dzięki temu właśnie dziecku, tej małej ślicznej istocie rozwija swój dar ochrony i dzieli się nim ze swoimi najbliższymi. Staje się prawdziwą kobietą, dojrzewa. Wie, że ma przy sobie najwspanialszych ,,ludzi”, a myśl o tym, że coś może się im stać sprawia, że staje się coraz silniejsza i pewna siebie. Jednym z najcięższych momentów dla niej jest spotkanie swojego ojca i jest to kolejna osoba, którą musi chronić przed Volturi, choć tak bardzo chciałaby mu wszystko opowiedzieć. W tej części urzekła mnie także Rosalie, jej instynkt macierzyński, pomoc Belli, by zatrzymać dziecko. W tej części pokazuje czemu tak bardzo nie chciała, by Bella zamieniała się w wampira. Byłaby świetną matką, gdyby tylko mogła nią być. Zazdrości szczęśliwym rodzicom, którzy mają małą Renesmee i przez jakiś czas to ona robi za mamusię i zachowuje się tak, jakby chciała zachować dziewczynkę dla siebie. Jak dla mnie jest to coś zupełnie innego niż poprzednie części i bardzo się cieszę, bo przed nią tylko Zmierzch mnie tak zachwycił.