Od Shreka mamy w bajkach pewien przełom. Otóż By kochać i być kochanym już nie trzeba być pięknym księciem (wręcz nie wskazane).
Komuś (tuż pode mną) nie podobał się rodzaj humoru jaki w tej bajce zastosowano. Że niby za wulgarny i dla plebsu. Powołuję się ta osoba na inną piękną bajkę „Króla Lwa”. Tyle że tam humor niczym się od tego shrek’owego nie różni (tylko że jest go mniej). Był tam dobrze nam znany Pumba co śmierdział i pierdział (ot cały Shrek) i luzak Timon co przykładem dla dzieci być raczej nie powinien bo hakuna matata jakby się dobrze zastanowić, przyznacie brzmi dość kontrowersyjnie. Ale dobrze znamy takich, co mając się za indywidualistów, próbują się z tłumu wyróżnić i mieć inne zdanie. Chwała im za to ale niech że słyszą własne słowa, bo na siłę z muchy motyla nie zrobi.
A wracając do meritum, powtórzę co o bajeczce Wall.e pisałem. Twórcy współczesnych bajek , dorośli ludzie próbują do świata dziecka przemycić coś ze świata dorosłych czym zachęcają dorosłych do ich obejrzenia i w ten sposób przemycenia czegoś ze świata dziecka w świat dorosłych. Jeszcze raz wielkie brawa za odwagę w przełamywaniu schematów, bo nie jest już niczym pięknym kochać pięknego księcia, przepięknie jest widzieć jak kochane jest brzydkie kaczątko co nigdy łabędziem nie będzie.