Jestem oburzony i zniesmaczony tym filmem. Nie spodziewałem się jakiejś perełki ale chociaż rzetelnego obrazu jednej z najbardziej charyzmatycznych postaci polskiej muzyki lat 90 tych. A otrzymałem dno w czystej postaci i jeszcze tonę mułu. Jeśli taki wg reżysera był Ryszard Riedel, to chyba ten film jest opowieścią o jeszcze innym Riedlu, którego ja nie znam. Wychowałem się na muzyce Dżemu i genialnych, urzekających swoją prostotą (ale i głębią) tekstach Riedla. W "Skazanym na bluesa" Riedel ukazany jest jak mix bluesowo-countrowego menta, który sklecił kilka niezłych i melodyjnych piosenek. Po prostu porażka. Tym, którzy chcą czegoś się o Ryszardzie Riedlu dowiedzieć polecam dokument "Sie macie ludzie" ale przede wszystkim jego kompozycje. Ten obraz odradzam z pełnym przekonaniem. Dla mnie nic w nim nie zasługuje na uwagę. Aktorstwo leży, a przecież w obsadzie jest kilka niezłych nazwisk. Sposób ujęcia i realizacja tematu świadczy o braku jakiejkolwiek myśli przewodniej u reżysera. Idealnie pasują tu słowa: "jakoś to pójdzie". Wystarczy puścić w tle kilka piosenek Riedla, a aktorzy niech improwizują żeby było bardziej realistycznie. Efekt końcowy,cóż. A te wstawki z białym koniem, duchem przyjaciela Riedla (aktor wcielający się w tą rolę powinien zatrudnić się w telenowelach brazylijskich) czy innymi tematami z pogranicza wzniosłości i magii należy przemilczeć. Frontman Dżemu zasługuje na coś zdecydowanie lepszego. 2/10