sam jesteś NUDA dlatego Ci nikt nie odp

film jest drętwy, naiwny, ckliwy,jedynym plusem jest gra Kota
jeśli to miało byc stadium upadku artysty, twórcy, narkomana to naprawdę srednio im to wyszło
ale fani Dżemu nazwaliby arcydziełem nawet największy kit, gdyby traktował o ich idolu
takie tam pseudodzieło dla egzaltowanych licealistek i niedorozwiniętych buntowników
przerost formy nad treścią i ambicji nad talentem twórców
dodam że twórczośc Dżemu szanuję,dla mnie to jeden z lepszych rockowych polskich bandów

o nie nie, ja jestem wielkim fanem Riedla i Dżemu, a film mi się nie podobał, chociażby dlatego, że jest w wielu miejscach przekłamany oraz dlatego, że reżyser zbyt często inspirował się filmem The Doors.

Odpowiadam Czarnemu:
Generalnie zgadzam się z Tobą, choć trudno mi o neutralną i subiektywną ocenę filmu ze względu na sentyment i ogromny szacun jakim darzę Dżem i Riedla.

Jest jednak jedno ale jeśli chodzi o Twoją wypowiedź.
90 minut filmu to stanowczo zbyt mało, żeby ukazać cały, jakże złożony, bogaty i wielowątkowy życiorys bohatera. Chyba przyznasz mi rację, że w tak krótkim czasie nie możliwym jest ukazanie dzieciństwa Ryśka, zagłębienie się w jego stosunki z ojcem, matką, członkami zespołu, żoną i dziećmi jak również fanami zespołu. Ukazanie jego marszu na szczyt sceny jak i jego upadek z tegoż szczytu. Jego nałóg od początków aż do tragicznego zakończenia, powolna destrukcja organizmu i umysłu. Jego marzenia wolności i niezależności. Jego konflikty z zespołem. Wgłębienie się w jego małżeństwo, geneza i historia powstawania tekstów kultowych piosenek. No i przyjaźń z Indianerem...
Film musiałby trwać dobrych parę godzin aby dogłębnie ukazać tak rozbudowany życiorys.

100% zgoda dla mnie 3/10 . Poza tym z Kota żaden aktor, słabo, słabiutko.

Zobaczyłam film, popatrzyłam tutaj i również byłam zdziwiona tak wysoką oceną. Dobra - może i muzyka w filmie była dobra (muzyka = kawałki Dżemu), ale ten film naprawdę mało pokazał. Wydaje mi się, że powinni lepiej pokazać relacje Ryśka z poszczególnymi osobami z jego otoczenia, a przede wszystkim podkreślić to, w jaki sposób narkotyki zaczęły niszczyć mu życie. Pamiętacie "Candy"? I podział na niebo, piekło i czyściec?
Moim zdaniem twórcy filmu powinni pokazać te "szczęśliwsze lata" i bardziej skupić się na emocjonalności lat późniejszych. Podkreślić jeszcze bardziej problemy rodzinne itd. przez pryzmat ćpania i jak to odbiło się na muzyce Dżemu (więcej piosenek o samotności itd). W filmie niby to jest, ale nie tak dobitnie, jak powinno być.
Ogólnie zdziwiłam się, że nie dali "Wehikułu czasu" do filmu, ale to takie już moje małe czepialstwo xd

Dokładnie! Zgadzam się w stu procentach. Dziwi mnie niesamowicie mentalność typu: "lubię ten zespół, więc muszę lubić i ten film. Jak film się komuś nie podobał, to znaczy, że Dżemu nie lubi i w ogóle nic nie jarzy." Bzdura! Lubię muzykę Dżemu, choć ołtarzyków im nie stawiam, jak najwyraźniej czynią niektórzy użytkownicy tego forum, ale właśnie dlatego, że ich lubię, to ten film mnie tak rozczarował! Nie dziwię się, że ktoś, kto nie miał bliższej styczności z tą historią po jego obejrzeniu może uważać, że Riedel był zwykłym ćpunem i nic ponadto.

Dzieje się tak dlatego, że film skupia się w zasadzie tylko i wyłącznie na sprawach negatywnych, a te wcześniejsze, lepsze czasy pomija zdawkowymi migawkami. W filmie brak jest postaci drugoplanowych, a dokładniej jakichkolwiek relacji głównego bohatera z innymi ludźmi. Przykładowo: widzimy, jak Rysiek zaczepia Golę w parku, pyta, czy będzie jego dziewczyną, a w następnej scenie widzimy ją już w widocznej ciąży - no proszę ja Was! A potem przez resztę filmu widzimy ją, jak snuje się za nim z cierpiętniczą miną nieszczęśliwej żony, a widz się zastanawia: dlaczego ona jeszcze nie spakowała manatek i nie wyniosła się, gdzie pieprz rośnie? Przecież on jej nigdy nic dobrego w życiu nie dał. A przecież wystarczyło pokazać, że w pewnych momentach byli razem naprawdę szczęśliwi, że łączy ich jakieś głębokie uczucie, pokazać, że ta nieszczęśliwa żona naprawdę ma powód, żeby tam przy nim trwać mimo wszystko.

Podobnie sprawa się ma w relacjach z zespołem, z rodzicami, chyba tylko więź Ryśka z synem została pokazana w przyzwoity sposób. Ale tu z kolei właśnie brakowało mi jakiegoś takiego skontrastowania z jego własnym dzieciństwem. W samej postaci Ryśka też brakowało jakiejś głębi. Co bardziej kumaci wiedzą, że w uzależnienia często popadają ludzie o ponadprzeciętnej wrażliwości, tacy, których nikt, nawet mimo najszczerszych chęci, zrozumieć nie potrafi. Tacy ludzie są z góry skazani na samotność, a co gorsza, doskonale zdają sobie z tego sprawę. I taka osobowość wyziera z tekstów Ryśka - i chyba tylko fakt, że kilka z nich w filmie się znalazło daje widzowi jakieś pojęcie, że taki był, natomiast z tego, co się dzieje na ekranie w ogóle nie dałoby się tego wrażenia wyciągnąć.

Nie powiem, żebym miała ten film w ogóle skreślić za całokształt, nie zrozumcie mnie źle. Ale uważam, że do naprawdę dobrego kina mu sporo brakuje. To nie był projekt niewykonalny, powstawało już wiele filmów biograficznych o artystach, w których twórcom udawało się sprawę wiarygodnie zarysować - choćby wspomniany przez kogoś "The Doors", choć oglądałam go dawno temu jako małolata i pewnie odbiór też miałam inny, ale tematyka była podobna, a realizacja chyba jednak sporo bardziej wiarygodna.

No, to chyba starczy tej epopei. Mam nadzieję, że miło się czytało :>

tak jasne,ale powiedz dlaczego kurwa usuwacie wypowiedzi prawdziwe?
to co napisałeś oraz reszta takich debili jak ty to żal
kurwa
ludzie
co wy możecie o nim wiedzieć niż sam on o sobie
chyba nic
więc tak,zostawcie Go w spokoju
bo kurwa nawet ty po śmierci nie życzył byś sobie takiego chlewu jakim wypisujecie o Nim