powrót do forum filmu Skazany na bluesa 
Rozczarowanie - tak najkrócej go oceniam. Cokolwiek ciekawy zaczyna się robić dopiero od połowy... Ten film bardzo słabo oddaje klimatu tego świetnego zespołu i Riedla jako przede wszystkim wybitnego muzyka i artysty. A temat narkortków i narkomani stanowiący filar tego filmu... cóż, myslę, że był on przedstawiony w sposób zbyt banalny. Nie ma takich "grzecznych" narkomanów, w których ten obraz mógłby wzbudzić jakieś refleksje nad problemem narkotyków. Myślę jednak, że jeśli dzięki temu filmowi znalazł się chociaż jeden, który taką refleksję podjął i zaczął pracować nad sobą aby wyjść z bagna narkomanii, to w takim razie jest to film wielki!
Dobra gra Fraszyńskiej, która dzięki roli w tym filmie i w Pitbullu zaczyna wychodzić z ramki słodkiej idiotki. Ogólnie polecam, ale ze sporym dystansem. Pa
Moim zdaniem to on ciekawy jest ale DO połowy, bo ukazuje życie artysty w młodości i jego walkę z szarością i przeciwieństwami życia. Natomiast jego "przygoda" z narkotykami, a później śmierć, to całkowita klapa, żenada i przyznam się że śmiać mi się chciało jak to widziałem. Podsumowując: film mnie nie zaskoczył, nie poruszły, nie wzruszył, nie spowodował we mnie jakiś refleksji. Muzyka WIELKIEGO Dżemu wypadła blado w tym filmie. Szczególnie okrojona wersja "Whisky". Mogę tylko pochwalić grę Kota, który starał się z pewnym powodzeniem, ukazać postać Ryśka, tak jak najlepiej potrafił, przy jednoczesnym bzdurnym i banalnym scenariuszu. Trochę interesowałem się historią Dżemu i przyznam się szczerze że w życiu nie wyobrażałem sobie tego tak jak to zostało przedstawione w "Skazany na Bluesa". Jedny słowem w skali średniej oceniam na 2=. Stać nasze kino na coś więcej.