Przysięgam na litość boską że ten film jest idealnym kandydatem na autopsję p.t. "Jak pięć gałek fanserwisu odwraca uwagę millenialsa od braku mięska". Fandom Sonica z mojego doświadczenia ma krocze twardsze od koneserów tortur dwóch kuleczek i armatki, przez co wszelki "content" który choć trochę nie trąci kupą od razu dostaje dodatkowe cyferki do oceny (przykład - Sonic Frontiers które na Steamie wystartowało z "Przytłaczająco pozytywnymi" recenzjami pomimo trzymania się na trytytkach i sile woli Panów projektantów). Sonic 3 jest zdatny do obejrzenia. W Sonic 3 postacie bezpośrednio robią pozy z ulubionych skrawków materiału fandomu, a raz na ruski rok tle w tle przewija się jakaś znajoma muzyka (że im się chciało licencję na Live and Learn ogarniać xd). Efekt: widz pomija fakt, że film w ogóle nie chce bawić się formą i akceptuje go takim jakim jest - tj. jako dozownik fanserwisu i "kiedy zrobili pozę z intra Sonic Adventure 2 Battle to cała sala wstała i zaczęła klaskać".