Ogólnie film mi się podobał. Efekty, sceneria, fabuła - super. Drażniło mnie za to strasznie, jak za każdym razem, kiedy dziewczyny chciały odnaleźć jakiś przedmiot, a Baby zaczynała tańczyć, mieliśmy "przyjemność" oglądać te wszystkie bitwy. Za pierwszym razem - ok, ciekawie. Za drugim - spoko, ujdzie. Ale reszta... Ja wiem, że to cała historia, blablabla, ale mnie to najzwyczajniej męczyło i ciągle przewijałam. Podobał mi się bardzo początek i końcówka. Lubię takie moralizatorskie, lekko patetyczne gadki. Film taki całkiem płytki nie był, fajnie to wszystko było ze sobą połączone, ale nie wiem, czy to miało być tak przerysowane, czy wyszło niechcący... Babydoll to typowa Mary Sue, tyle że tutaj mamy ją w rockowym wydaniu. Ale chyba o ten marysueizm właśnie chodziło.

Miało być przerysowane, sam reżyser powiedział, że zrobił film, o którym zawsze marzył, zrobił film do którego wrzucił wszystko, co tylko przyszło mu do głowy. I wyszło mu to perfekcyjnie, widać, że facet ma wyobraźnię. To nie jest kolejny film typu Watchmen czy 300, mówiący o konkretnych wydarzeniach, mający sens i będący w pewnym sensie realistyczny. Ten film to zabawa kinem, zabawa konwencjami, wybuchowa mieszanka filmu akcji, sci-fi, fantasy, thrilleru, dramatu, musicalu, pornola. To po prostu zabawa kinem, która musiała być lekko kiczowata i tandetna, bo przecież nie dało się tego inaczej zrobić.