W filmch Quentina Tarantino takich jak chociażby "Pulp Fiction" czy "Kill Bill", fabuła nie odgrywa najważniejszej roli. Na pierwszym miejscu stawiane są dialogi oraz gra aktorska. Te dwa elementy wypadają zawsze genialnie i to właśnie dla nich ogląda się wymienione wcześniej filmy. To one przynoszą nam największą frajdę w czasie trwania seansu. Mimo mniejszego udziału fabuły, nie jest ona zupełnie pozbawiona sensu a wątki składają się w logiczną całość. W filmie Zacka Snydera natomiast, żadne z nich nie jest dobrze dopracowane. Aktorsko ten film wygląda co najwyżej przeciętnie, a fabuła jakby właściwie nie istniała. Wątek o psychologicznej ucieczce bohaterki do świata fantazji jest kompletnie z czapy i potraktowany po macoszemu. Filmów o podobnej tematyce znam całą masę i są dużo lepiej zagrane i napisane (chociażby "Labirynt Fauna"). Całość wygląda trochę jakby poprzebierani w swoje cosplaye uczestnicy Pyrkonu w Poznaniu, nawdychali się rozpuszczalnika i okładali po mordach przez 2 godziny. Gdzieś w komentarzach czytałem opinie, że ten typ reżyserii z groteskowymi bohaterami i kiczowatym montażem, to miała być taka forma artyzmu. Być może i tak, gdyby był to teledysk lub film krótkometrażowy. A jest to jednak film pełnometrażowy i składa się na niego trochę więcej elementów niż tylko skakanie i bieganie w slow motion. A właśnie te pozostałe elementy utrudniają oglądanie tego filmu