Richard Lester dokonał niemożliwego uczynił z opowieści o Supermanie, bardzo słabą komedię nie mającą nawet cienia stylu wcześniejszych wersji.
Film od początku kreowany jest na sympatyczną opowiastkę okraszoną gagami sytuacyjnymi. Mamy tu pokaz kreowania postaci rodem z filmów Chaplina.
Z życiowego fajtłapy nie wiadomo w jaki sposób staje się wybitnym programistą komputerowym, zdolnym do najbardziej wyrafinowanych działań.
Dodajmy że Richard Pryor bardzo pasuje do owej konwencji przez cały seans daje popis swojej niezdarności.
Cała intryga filmu opiera się na nim i jego poczynaniach, osobiście śmiem twierdzić że to jest piętą achillesową owego dzieła.
Bo jak bardzo abstrakcyjne jest wymyślenie materii która powoduje rozdwojenie jaźni superbohatera.
Film to typowy pokaz w stylu kina lat 80' przepchanego mocno kiczem i absurdem.

Sądzę że bliżej tu do parodii niż do realnego kina o Supermanie.