Film ma momentami genialne sceny (np. ta gdy pijany Cage zatacza się przy nagrobkach żołnierzy nękany wspomnieniami). Ale ogólnie budzi niedosyt. Bo wydaje mi się, ze to nie jest tak do końca film antywojenny. To raczej opowieść o męskiej przyjaźni i relacjach w świecie męskim w skrajnie trudnych warunkach.
Woo wacha się między swoim ulubionym kinem akcji, a obrazem wojennym w pełnym tego słowa znaczeniu. Są typowe dla niego zwolnienia akcji, ale jest ich mało. No i nie ma jego ulubionych gołębi. Ale nie mogły przecież być. Na Pacyfik się chyba przecież nie zapuszczają...
Cage nadaje się do swojej roli jak nikt inny, ale czasami gra za bardzo cierpiętnika. Ale naprawdę fatalna jest muzyka. Tym razem Horner się nie popisał. Co za kaszana!!!
Szyfrom wojny daleko do mistrzostwa realizacji Bez twarzy. Szkoda. choć ogólnie to film na poziomie.