"Film oczywiście przewspaniały"? No bez jaj. Piszesz tak chyba tylko po to, żeby nie odstawać od reszty mainstreamu. Już te powyżej wymienione przez Ciebie wady filmu go dyskawlifikują. Byłem dzisiaj na tym wysokobudżetowym dziełku, i dodam własne spostrzeżenia:

12. Powodzenie projektu wojskowego super-szybkiego samolotu zależy wyłącznie od tego, czy uda się ten samolot rozpędzić do 10 machów, Kij, że wszystko zaczyna się grzać, i zaraz się rozleci, to nieważne - ważne, że jest Mach 10, więc ekipa nie straci pracy. Bzdura totalna.

13. Czy super-topowe asy z Top Gun, najlepsi z najlepszych, latają nadal na F-18? Nie wiem, bo nie śledzę co się dzieje w światowym uzbrojeniu, ale dziwnie wyglądało, gdy w filmie było mówione i pokazywane, że enigmatyczny wrogi reżim ma "myśliwce 5 generacji", a nasi bohaterowie z US Navy, najpotężniejszej armii świata, latają na F-18, i srają po gaciach ze strachu na samą myśl o tych "myśliwcach 5G".

14. I największa bzdura w całym filmie, przy której już się naprawdę zniesmaczyłem - na wrogim lotnisku, zbombardowanym Tomahawkami, stoi sobie calutki i nieuszkodzony F-14, najwyraźniej zatankowany, uzbrojony i gotowy do lotu. Nasze chłopaki wybiegają spomiędzy choinek, jak gdyby nigdy nic przebiegają przez teren pełen wrogów, wsiadają, odpalają i voila! Lecimy, z małą tylko ekwilibrystyką awioniczną, żeby udało się maksymalni skrócić drogę startu. Samolot nie ma żadnych usterek, nic nie przerdzewiało (a był przetrzymywany w srogim, zimowym klimacie, pod wiatą, a nie w garażu podziemnym ;) ), wszystko pięknie działa. Przypadek? Nie sądzę ;)

15. Typowe dla amerykańskich produkcji bzdury, tzn. że odsiecz przychodzi dokładnie w tym momencie, gdy trzeba, ale dopiero gdy bohaterowie skończą dialog - już pomijam, bo szkoda słów.

Podsumowując - nie powiem, dobrze się to ogląda, ale złożoność przedstawionej w filmie rzeczywistości jest na poziomie kreskówki dla dzieciaków pt. "Ben 10". Tam jest jakiś pan profesor naukowiec, wspierający 10-cio latka z zegarkiem, walczącego z potworami. Tu mamy podobnie infantylne przedstawienie świata i rządzących nim reguł. Jest sobie jakaś misja, wybieramy pilotów, ćwiczymy nad pustynią, potem na miejscu prawie wszystko pasuje (rozumiem, że akweduktu satelity US nie wyłapały? mimo że wyłapały rzeźbę terenu z dokładnością prawie do metra?), lecimy, rozwalamy, ratujemy się dokładnie w tych momentach, gdy trzeba, a potem główny bohater odlatuje z dziewczyną. Gdyby nie to, że piloci, a nawet Tom Cruise, trochę sapią w kokpitach gdy doświadczają przeciążeń, to w zasadzie nie byłoby widać jakichkolwiek trudności w wypełnianiu misji. Ot, gra komputerowa dla nastolatków, inspirowana atakiem na Gwiazdę Śmierci ;)

Jedno, co jest w tym filmie naprawdę fajne, to to, że Tom Cruise ma już zdaje się 60-tkę, a wygląda jak 40-latek, albo i młodziej. I to raczej bez CGI ;) Czyli da się - choć oczywiście należy pamiętać, że aktor tego kalibru finansowego zapewne 3/4 swojego życia spędza na dbaniu o formę i wygląd. Albo i 5/6.

Wypunktowane przeze mnie absurdy (plus Twoje) nie psują mi odbioru całości. To jest film który chłonę nostalgicznie serduchem, a nie rozumem. A, że rozum sie jednak włącza... ;-)

Chodzi o to, że rozum siłą rzeczy wyłączasz, choć może w tym przypadku nie tak do końca. To o czym piszesz, to oczywiste logiczne dociekania i każdemu zaświta myśl... czy to aby realne i w ogóle możliwe - gdyby np. postawić sobie za cel tłumaczenie każdego nie do końca realnego scenariusza, który w tym przypadku miał być przecież na pierwszym miejscu np. głównie kasowy; i siłą rzeczy nie po to akcja zasuwa w takim, nie innym kierunku, aby zatrzymać się na kwestii wyjaśnień dochodzeniowych w temacie pirackich 10 machów Mavericka. Zresztą podejrzewam myśl przewodnią filmu taką, że nie po to przecież widzimy zajefajnego Toma Cruise'a w hangarze na Mojave z jego zajefajnym motocyklem i wypasioną kataną, aby zatrzymać akcję na komisji wyjaśniajacej samowolkę i brawurę Mavericka.
Wychodzi na to, że film miał być na bank przede wszystkim na pierwszym miejscu - zwyczajnie fajny. I to po prostu aż bije po oczach.
Resztę to można wyjaśniać - np. z doświadczonymi pilotami.

Polecam artykuł:
Lepszy niż myślałem. Pilot myśliwców o nowym "Top Gun". Michał Fisher.
A może i podobne w temacie dociekliwych wyjaśnień: film kontra twardy real.
Chyba jest też w artykule nawiązanie do rzeczywistej akcji podobnej do >tej konkretnej< z filmu.
A co do Hondo, prawej ręki Mavericka, to znów w nawiązaniu do głównego założenia filmu odniosę się do zarzutu odnośnie jego nieustannej obecności... no bo niby kto miałby tego łapacza rozłożyć dla Mavericka jak właśnie nie jego wierny towarzysz - także znów trzeba by przymknąć zwyczajnie oko, o ile zakładamy, że fajnie kończymy po prostu ten wątek gestem lojalności do końca oraz gestem oddania się sprawie do końca, w myśl zasady - jestem zawsze tam, gdzie jest Maverick. Koniec i kropka.

Ogólnie reasumując, film uznaję jako laurkę dla Toma Cruise'a.
Cel oczywisty filmu w moim osobistym odbiorze - to podziw i uznanie dla scenariusza pod kątem godnego bohatera, jakim ma być właśnie>Tom Cruise<
Ten bohater może być nawet i ździebko odrealniony, bo o takim bohaterze to należy głównie śnić i marzyć. Wzór niedościogniony. Wtedy film cieszy głównie sekwencjami z jego udziałem, a uwagę przyciąga głównie osobowość i charakter, plus oczywiście maszyny.
Gdyby zalożyć, że Tom Cruise zawsze będzie miał najlepszy na siebie pomysł, to i taki właśnie będzie film z jego udziałem.
A jak sam przyznajesz, wypunktowane zarzuty nie odejmują wrażenia.