Mały chłopiec mówi do głównej bohaterki - nie chcę medytować, - on woli bawić się w ptaka - my możemy dopowiedzieć , że lepiej patrzyć na ptaka niż go wyobrażać. Lepiej żyć niż udawać, że się żyje, niż stwarzać ułudę, żyć innymi, cudzymi życiami. Ta scena jest kluczowa. Główna bohaterka stosuje w życiu UNIKI. TAK NAPRAWDĘ UNIKA TEGO CO ŻYCIE NIESIE. szuka możliwości ukrycia się przed światem, przed odpowiedzialnością, decyzją, przed samą sobą, ... nie zastanawiać się nad sobą, ... mimo medytacji nie słucha swojego głosu ...
główna bohaterka jest NIEWYRAZISTA NIEPRAWDZIWA psychologicznie - z tego względu ekranizacja traci sens zawarty w duńskiej wersji filmu (pierwowzorze) o tym samym tytule.
Zastanówmy się. Czy psychologicznie prawdopodobne jest aby kobieta która nie chcę własnego dziecka zajmowała się sierotami - inni dziećmi? A może próbuje ukoić ból m? Czy prawdopodobne jest aby człowiek miał pretensję do ojca który go chronił - który nie chciał aby córka dowiedziała się że została porzucona i pozwala wierzyć córce że mama ją kochała ale umarła ... człowiek cierpi bez matki ale o wiele gorsze jest uczucie porzucenia - tego że było się niechciane ... nie prawdopodobne jest że dziecko nie dało tej kobiecie w twarz - nie rozliczyło - nie przedyskutowało - na wiadomość że było się niechcianym ludzie wpadają w szal - emocję są mocne, wstrząsające - a w filmie ...
cały ciężar ciężkości został postawiony na osobie której emocje są mdłe ... nie wyraża ich ... na kobiecie która porzuciła owe dziecko

DLATEGO UWAŻAM ŻE FILM JEST NIEPRAWDOPODOBNY I NIEAUTENTYCZNY Sceny w sierocińcu są dziwne. tak jakby bohaterzy nie byli nigdy w sierocińcu i nie wiedzieli jak się rozmawia z takimi dziećmi. PRZECIWIEŃSTWEM JEST FILM DUŃSKI Z 2006 ROKU. Tam sceny w Indiach chwytają za serce. czuje się więż. Rozumie się głównego bohatera - mężczyznę kojącego chłopca w sposób naturalny OJCOWSKI CIEPŁY I NIEROZTKLIWIAJĄCY.
Mam własne dzieci. Wiele razy w ciągu ostatnich 16 lat któremuś z nich zdarzało się, że się posikało do łóżka. Naturalne, że wykazuje wówczas zainteresowanie dzieckiem. Pytam się co stało ? co się śniło ? jak się czujesz ? czy masz gorączkę ? z JAKIEGO POWODU TO SIĘ ZDARZYŁO ? IDĘ PÓŹNIEJ DO TOALETY Z DZIECKIEM ... ITP.
A tutaj skupienie jest na sobie - bohaterka mówi - jestem tutaj - jestem przy tobie - spójrz na mnie JA JESTEM.
Te skupienie na sobie wyraźnie widać przez cały film. W jednej w głównych scen - mało wyrazistej - prawie szeptanej - gdy główna bohaterka - oczekuje wyjaśnień - absurdalnie ona oczekuje wyjaśnień - tak jakby dziecko było jej własnością i po za jej plecami ktoś rozdysponował jej własnością, jej dobrem, jej majątkiem - a nie tak jakby dziecko od chwili narodzin było istotą wolną, mającą prawa, które trzeba respektować, zapominając że to dziecku trzeba służyć, - ona wyraża OBURZENIE - CO TO MA ZNACZYĆ ? - wtedy padają słowa - że nie uwzględniono tego że nie była gotowa? ( JA nie byłam gotowa) tak jakby to miało jakiekolwiek znaczenie.
Dziecko gdy się rodzi nie pyta się dorosłych czy są gotowi? ono się rodzi.
Gdy człowiek umiera nie pyta się ludzi wokół niego żyjących czy są gotowi na jego śmierć. Człowiek po prostu umiera.

Ojciec nie robi sceny ! Co ty tu robisz ? jak mogłaś po tylu latach spaść z nieba, tak naglę. Nie ma pretensji do nowej żony, że zaprosiła dawną jego miłość, będącą matką jego córki. Czy no naturalne? czy to nie jest nieprawdopodobne ?