Przed seansem miałem wątpliwości, długo zwlekałem, po opiniach tutejszej dzieciarni średniej ocenie ledwo ponad 7, na prawdę nie wiedziałem czego się spodziewać, klapy Scorsese?? Ależ skąd!! Pierwsza rzeczy, która się rzuca w oczy (i uszy) chyba najbardziej to klimat, Scorsese zabiera nas w genialne miejsca, przepełnione taką "rodzinną" prostotą, czymś zupełnie naturalnym, głównie za sprawą dialogów, a zarazem tym czymś, że jak widzę jak chłopaki bawią się w klubie to od razu przypominają mi się nasze wypady do klubów czy barów z ziomkami, aż się gęba uśmiecha. Martin nie pokazuje nam (jak zdołaliśmy się przyzwyczaić do tego po filmach typu Ojciec Chrzestny, czy American Gangster) jakichś wielkich zamożnych gangsterów, którzy nie wiadomo jak się wożą.. to mała italia, wszystko tutaj jest takie, namacalne, że aż rzeczywiste, identyfikujemy się z bohaterami, świetnie nakreślone postaci, dobry Keitel i miażdżący wręcz De Niro, gdzie się nie pojawi robi totalny chaos i zamęt, a scena w której wchodzi po raz pierwszy przywitać się z Charlim i do tego muzyka.. majstersztyk! J. Boy w filmie jest strasznym, można by wręcz powiedzieć, frajerem, łajzą, oszustem, pasożytem, tanim pozerem.. ale w sumie jakoś to zupełnie nie przeszkadza, kiedy odgrywa go genialny w każdej scenie Robert De Niro. Nie rozumiem ludzi, którzy piszą, że film jest nudny i takie inne pierdoły.. eh aż się nóż w kieszeni otwiera. Obraz Scorsesego to przede wszystkim klimat! muzyka! prosta choć wkręcająca historia! kreacje aktorskie! jednym słowem świetny film. 8/10