Three jest jakby pesymistyczną i skromną wersją Zagubionych. Na bezludnej wyspie pojawiają się trzy osoby. Dwóch mężczyzn - młody przystojniak i chorobliwie zazdrosny mąż - i kobieta - żona tego drugiego. Co może wyniknąć z takiej sytuacji? Nic dobrego.

Mam mieszane uczucia co do tego filmu.
Na plus można zaliczyć całkiem dobrą muzykę Richarda Harveya i zdjęcia Tonyego Imi. Aktorzy grają średnio, czasem za słabo, czasem zbyt nachalnie. Film w niektórych miejscach trochę nudzi, w innych jest ciekawiej. Chciałbym nazwać "W piekielnym słońcu" dobrym filmem psychologicznym, ale nie mogę. Co prawda niektóre sceny są prawdziwe, życiowe, ale nie wszystkie.

Największym jednak minusem tego obrazu jest wprowadzenie kompletnie tu niepasującego i psującego całą realność historii, wątku o voo doo. Nie mam zielonego pojęcia po jaką cholerę scenarzyta i reżyser w jednej osobie - Stewart Raffill zdecydował się na ten beznadziejny ruch. Gdyby nie to byłbym w stanie dać Three 7/10.

Ale i tak mimo, że to trochę irracjonalne podobał mi się ten film.
5/10