W jednej ze scen bohaterowie obiecują sobie, że spotkają się w tym samym miejscu za równo 10 lat. Faktycznie, ciekawie było by to zobaczyć. Jedni, jak Paul Rudd, Bradley Cooper, Amy Poehler, Elizabeth Banks czy Janeane Garofalo jakoś tam weszli do mainstreamu, inni odeszli w zapomnienie. Film, choć w pewnych kręgach kultowy, dla szerokiej widowni jest praktycznie nieznany, a teraz mówi się o jego sequelu. Oj, ciekawie było by to zobaczyć.

"...Amerykańskie Lato" należy do gatunku komedii ewidetnie napędzanych nostalgią za dzieciństwem. Akcja rozgrywa się na początku lat 80., gdzie wszystko było o tyle prostsze... Aż za proste, jak to w wieku nastoletnim. Film przez cały czas pogrywa na motywie względności wspomnień. Czy to romanse, czy nerdowskie zabawy - wydawały się mieć tyle znaczenia, ale czy nie był to jedynie efekt dziecięcej zabawy, dorabiania sobie do banalnej rzeczywistości filmowej oprawy, której faktycznie nie było? Coop nawiązuje z Katie coś, co być może w jego wspomnieniach zostanie nazwane ognistym romansem, ale tak naprawdę dziewczyna po prostu leci na chłopaka, który jest ładniejszy. Drużyna "nerdów" ratuje świat rzucając swoją kostką, choć być może najważniejszy dla ocalenia świata przed satelitą był ten koleś, na którego nikt nie zwracał uwagi. Nieważne, bo we wspomnieniach z letnich kolonii, zawsze to my jesteśmy w roli głównej, i to, co robimy, dla nas wcale nie wydaje się takie banalne. Właśnie tacy są bohaterowie tego filmu: to jeszcze jedna zwyczajna wycieczka, która dopiero przy efekcie montażu wydaje się tak ciekawa.

Film nie osiąga poziomu "Uczniowskiej balangi" Linklatera czy "Freaks and Geeks" Paula Feiga, ale podobnie jak wymienione dzieła, niesie ze sobą sporą dawkę nostalgii i nienachalnego humoru. Udana, choć jak bardzo przeoczona komedia. Żarty mogą być głupie, ale film taki nie jest.