Nigdy nie lubiłem przygód Logana w Japonii. Przede wszystkim dlatego, że walcząc z ludźmi, ma on niesamowitą przewagę dzięki niezniszczalnemu szkieletowi i daru regeneracji więc starcie z nim to jak zderzenie fiata 126p z pędzącą lokomotywą. Owszem, można z tego wybrnąć efektowną eRką(która sama w sobie jest jedynie ozdobnikiem i nie zmienia w żaden sposób filmu), aczkolwiek nawet wersja extended(czyli prawdopodobnie najbrutalniejsza) nie daje upustu żądzom krwi Rosomaka.
Dlatego lekko się rozczarowałem po raz kolejny. Pierwszy raz za sprawą pierwszego filmu solo z Loganem - Geneza - który był nawet niezły jako typowy akcyjniak wypełniony mutantami, na którym się nie myśli tylko rozdziawia gębę na widok coraz większej ilości mutantów. Abstrahuję już od tego, że film był po prostu głupi, a wiele postaci zostało zhańbionych(Deadpool). Kolejna część przygód samotnego wilka również nie podołała. Po pierwsze, brak dobrej fabuły. Osadzenie w świecie samurajów, ninja, Yakuzy i wielkich japońskich korporacji praktycznie nic nie zmienia. Film mógł równie dobrze wydarzyć się na Alasce, w Egipcie czy w Moskwie, bo w Wolverinie tyle Japonii co w parówkach mięsa. Bardziej liczyłem na zderzenie ideałów Logana z kodeksem bushido aniżeli efektowną i efekciarską walkę z wojownikami ninja. Po drugie, przeciwnicy. Marvel od początku cierpi na brak wyrazistych villainów, wszyscy mają plany zniszczenia świata, zniszczenia głównego bohatera i lubią wykrzykiwać to między typowymi frazesami w stylu "Świat się mi pokłoni" albo "Będę niezwyciężony arghh!". Viper bym jeszcze zniósł, gdyby nie Swietłana balansująca na granicy kiczu i przerysowania, ale Srebrny Samuraj to przesada desginowska na modłę Transformersów: im więcej tym weselej. Po trzecie, te paskudne retrospekcje z Jean. Niczym nie podyktowany związek z poprzednich części, chłodny niczym pocałunek Eskimosów, nadal jest ciągnięty. Mam nadzieję,że w kolejnej części X-Menów albo utną go przy nasadzie albo w ogóle o nim nie wspomną. Film udowadnia tezę,że Wolverine sprawdza się jako drugoplanowy X Men, a w filmach solo jego osobowość traci impet. I nie prawda,że nikt nie może wykorzystać potencjału jego historii, on tego potencjału po prostu nie ma zbyt wiele.
Najbardziej ciekawi scena po napisach. Delikatne nawiązanie do Trask Industries oraz przybycie dawno niewidzianych znajomych. Mierzi jedynie fakt pozbycia się szponów z adamantium i zastąpienia ich kostnymi(skąd się niby wzięły?), liczę,że zostanie to szybko wyjaśnione w nowej odsłonie X Menów lub też zapomną o tej "wpadce".