Film skłania każdego widza do zastanowienia nad granicą między szaleństwem, a zdrowiem psychicznym.
Narracja filmu pozwala odbiorcy zobaczyć świat oczami szaleńca, a jednocześnie pozostawia nutę niepewności (również niedowierzania) czy to co widzimy jest wymysłem szaleńca, czy rzeczywistością narzuconej fabuły. Film został streszczony w ostatnim zdaniu, które może świadczyć o pewnym zrozumieniu swojego szaleństwa i dobrowolnym wyborze tego świata: "Zastanawiam się czasem... , co bym wolał: żyć jako potwór, czy umrzeć jako porządny człowiek?" Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam.