We współczesnym świecie wampir stał się powszechnym idolem nastolatek. Krwiożercza istota już nie przeraża, nie wywołuje paniki wśród ludzi. Dzisiejsi twórcy zasypują nas prostymi i przyjemnymi historiami o krwiopijcach. Owe istoty już nie śpią w mrocznych trumnach, potrafią zapanować nad swoim głodem krwi podczas przebywania z ludźmi, a co najważniejsze, mają ludzkie uczucia. Jednym zdaniem - wampir został łagodnym stworzeniem, z małymi atakami agresji.
Z miłą chęcią, a jednocześnie z wielkimi nadziejami, sięgnęłam po tytuł 'Wywiad z wampirem'. Wspomniane nadzieje wiązały się z ochotą na obejrzenie obrazu kinematografii o 'niecukierkowych bestiach'. Dostałam to, czego chciałam.
Bycie wampirem zostało przedstawione jako dar wieczności, który potrafi jednak boleć. Ból zostawał wywoływany prostym pragnieniem starzenia się.
Wielki szacunek dla Brada Pitta za rolę Louisa. Louis cierpiał z powodu straty swoich najbliższych. Nikt nie słyszał jego wołania o pomoc, z wyjątkiem Lestata. Po przemianie w nocnego stwora Louis stawał przed wieloma dylematami.
Zabić czy ocalić? To pytanie było na porządku dziennym.
Podsumowując, cała obsada - poczynając na aktorach, kończąc na reżyserze, stworzyła niesamowitą historię o prawdziwym życiu wampirów, które nie polega na wyborze szkoły oraz miasta do życia oraz nikt nie próbuje ratować swoją ukochaną przez całość filmu. Anne Rice stworzyła klasykę gatunku.