Mimo iż film ma ponad 40 lat, do dziś robi wrażenie. Leone był mistrzem reżyserii, potrafił zrobić z gatunku stworzonego przez Amerykanów swój własny podgatunek, czyli spaghetti-western (spaghetti, gdyż był Włochem;). A w tym podgatunku nie było podziału jak w klasycznym westernie; nie było jednoznacznie złych i jednoznacznie dobrych kowbojów. Każdy bohater miał jakąś skazę, nie było krystalicznych bohaterów w rodzaju Gary Coopera z "W samo południe". Można zaryzykować stwierdzenie, że większość postaci w filmach Włocha to były szumowiny, gotowe zabijać bez mrugnięcia okiem ale i zdolnych do bardziej szlachetnych odruchów, typu miłość czy współczucie, choć nie wszyscy.
"Za kilka dolarów więcej" to klasyczny przykład właśnie takiego antyklasycznego rodzaju filmu. Dodajmy do tego wspaniałe, mocno zapadające w pamięć kreacje Eastwooda i Van Cleefa a dostaniemy dzieło, jakim amerykański western stawał się rzadko.