oglądając to "dzieło" czułem zażenowanie. Twórcy, oglądającego mają za wyjątkowo skretyniałego kretyna, któremu wszystko trzeba tłumaczyć łopatologicznie i podawać na tacy. Myślę tu np. o scenie, gdzie kochanica męża tłumaczy, że jak będą żonie podawać prochy to zwariuje i bla bla bla (sorry, że nie operuję tu imionami, ale nie zamierzam zaśmiecać sobie pamięci konkretami z tak dennego filmidła). No litości!
Dalej - motywy z duchami w oknach - ile to już razy było? 100? 200? Bańkamilion? Wyjątkowo pomysłowe i budujące napięcie! Ah i Oh!
Tajemnicza skrzynka, która to jest jedyną rzeczą, jaką zostawił ojciec (prócz domu oczywiście)... Hmm... O co chodzi? Po to ją zostawił, żeby była pokazana raz i dalej nie brała udziału w fabule? Nie miała z nią żadnego związku? To chyba obowiązek takiego DRESZCZOWCA przez duże "DE", aby była w nim obecna skrzynka.
No i końcówka - tutaj to już absolutne mistrzostwo świata! Ni z gruchy ni z pietruchy, okazuje się, że podczas gdy właściciel domu kona na raka, w tym czasie do jego domu przychodzi gliniarz i morduje dziwki, bo (i tu uwaga, to takie głębokie penetrowanie psychiki ludzkiej, takie to skomplikowane i niebanalne) w dzieciństwie jego matka-dziwka wiązała go do kaloryfera kiedy zabawiała się z klientami. Ale to nie wszystko! Wiązała go żółtym sznurkiem! Uwierzycie?? ŻÓŁTYM!!!
Rzadko biorę się za napisanie notki o filmie, ale ten film wzbudził we mnie tak głęboką niechęć, że musiałem przestrzec przed nim co wybredniejsze osoby.
Film tak uraził moją inteligencję i dobry smak, że nie staram się być nawet obiektywnym, nie będę przypominał sobie, czy gra aktorska mnie przekonała, czy muzyka nie drażniła ucha. Po prostu NIE! Z wielką, nieopisaną wręcz, przyjemnością wbijam w film ten JEDYNKĘ, 1/10!