"Mogę mówić swobodnie" - to symboliczne zdanie w prologu filmu wypowiada pacjent, któremu seans hipnozy przywrócił dar mowy. Otwiera ono najbardziej osobisty film Andrieja Tarkowskiego, rosyjskiego mistrza kina artystycznego. To spowiedź z własnego życia. "Wszystkie epizody miały miejsce w historii mojej rodziny. Wszystkie, co do jednego" - powiedział reżyser.
Dla wyrażania swoich myśli i uczuć reżyser w tym filmie wybrał zanadto skomplikowaną formę. Zalecał, aby w czasie projekcji nie interpretować filmu, a być tylko świadkiem, ale jak tu nie interpretować skoro umieścił takie epizody które wymagają interpretacji.
Ponadto przedstawił swoje dzieło w w takiej właśnie formie,...
Wszystkie osoby twierdząc,że kino to czysta rozrywka dla mało wymagających odsyłam do tego filmu. Czytałem opinie że z filmem są trudności interpretacyjne, tylko na czym one polegają?Film dotyczy każdego bo też każdy kiedyś był dzieckiem, każdy ma sny i wspomnienia. Dzieło bardziej do odczucia niż do myślenia- piękne...
więcejPopełniłem bład w przygotowaniu się do tego filmu i niestety nie trafił on we mnie w pełni swojego potencjału, a jak wiadomo, pierwsze wrażenie jest dość ważne. Dlatego też piszę ten wątek dla przyszłych jego widzów, żeby mieli szansę uniknąć rozczarowań ;)
1. Nie sugerujcie się, iż jest to film intymny Andrieja,...
Film tajemniczy, nostalgiczny, oniryczny. Smutny. Tak jak życie, tak jak Rosja. O braku i przemijaniu. Braku męża, braku ojca, braku syna. Pokazane z typowym rosyjskim mistycyzmem: deszcze, wiatry, ogień. Czuje się obecność ducha, jakkolwiek rozumianego.
Całość to wspomnienia syna – słychać jego głos, ale pokazane są...