Scenariusz Costy-Gavrasa jest piorunujący. Są w nim dwie kwestie, które przeszywają serce:

"- Jesteś najdzielniejszą osobą, jaką znam"
mówi teść (Jack Lemmon) do swej synowej (Sissy Spacek).

"
- Robicie, co możecie. Muszę w to uwierzyć. To moja jedyna nadzieja. Ale macie po swojej stronie całą maszynerię. Nie rozumiecie? Macie tu dojścia. Jestem drobnym biznesmenem z Nowego Jorku. Nie mówię słowa po hiszpańsku. Mój syn mógł zostać zastrzelony. Może był torturowany. Może został tak bardzo pobity, że trzymają go, aż przyjdzie do siebie. Nie wiem. Nie dbam o to. Naprawdę, nie dbam o to. Co się stało, to się nie odstanie. Chcę, byście powiedzieli tym ludziom, że wezmę go, w jakimkolwiek jest stanie. Nie zrobię żadnej awantury. Nie pójdę z tym do gazet. Podpiszę każdą formę zwolnienia, jaką mi przedstawicie. Rozgrzeszę wszystkich ze wszystkiego. Chcę tylko odzyskać mojego chłopca! To jedyne dziecko, jakie mam. Słyszał pan, co powiedziałem?
- Tak, panie Horman.
- Chodź, Ed. Spotkanie skończone.
- Zrobiłem z siebie głupca.
- Byłeś świetny, Ed.
"