Gustaw Holoubek
Gustaw Teofil Holoubek
Gustaw Holoubek to jedna z najznakomitszych postaci polskiego kina. Ukończył PWST w Krakowie. W teatrze po raz pierwszy wystąpił w 1947 r. W filmie debiutował w roku 1953 rolą Feliksa Dzierżyńskiego w obrazie "Żołnierz zwycięstwa". Przez ponad pół wieku swojej działalności aktorskiej związany był z wieloma teatrami m.in. Dramatycznym w Krakowie oraz warszawskimi: Polskim, Dramatycznym, Narodowym, Ateneum (gdzie pełnił obowiązki dyrektora artystycznego). W latach 1970-81 był prezesem SPATIF-u-ZASPU. Pracuje również jako wykładowca w PWST w Warszawie. Gustaw Holoubek jest aktorem niezwykle wszechstronnym. Jego niekwestionowana wielkość polega na tym, że nie sposób go zaszufladkować. Potrafi zagrać postać rodem z westernu jak w filmie "Prawo i pięść, pełnego liryzmu i wrażliwego Profesora Tutkę, a także nieugiętego króla Władysława Jagiełłę. Każdą rolę odtwarza po mistrzowsku i w każdej jest jednakowo przekonywujący. W ankiecie "Polityki" na najważniejszych aktorów polskich XX w. zajął 2 miejsce.
więcejDane personalne:
data urodzenia: 21 kwietnia 1923
data śmierci: 6 marca 2008
miejsce urodzenia: Kraków, Polska
nagrody: nagrodę oraz 4 nominacje
Gustaw Holoubek
Pustelnik-Gustaw / Duch / Gustaw-Konrad / Poeta
Kuba Kowalski
Adam Ostrowski
"Profesor" "Profesor"
Henryk Fogiel
Nadchodzące 0
Po premierze 63
Listy miłosne
2001
Ogniem i mieczem
2000
Ogniem i mieczem
1999
Operacja Samum
1999
Awantura o Basię
1996
Awantura o Basię
1995
Oczy niebieskie
1994
Królewskie sny
1988
Diaspora
1988 - 1989
Weryfikacja
1986
Zygfryd
1986
Pismak
1985
Zabicie ciotki
1984
stan cywilny
trzykrotnie żonaty: 1. Danuta Kwiatkowska (do 1961, rozwód), córka Ewa; 2. Maria Wachowiak (rozwód), córka Magdalena 3. Magdalena Zawadzka (od 03.09.1973 do jego śmierci), syn Jan (ur. 04.03.1978)
Przez wiele lat chorował na gruźlicę, co o mały włos nie przyczyniło się do przerwania jego kariery. Właśnie z powodu choroby i chudości nią spowodowanej (ważył 49 kilogramów) na początku jego kariery chciano uczynić z niego aktora komediowego.
W 1947 roku ukończył Państwowe Studio Dramatyczne (obecnie PWST) w Krakowie (Polska).
Został uhonorowany następującymi odznaczeniami:
- 1954 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1953 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1955 - Medalem 10-lecia;
- 1966 - Nagrodą Państwową I stopnia za wybitne osiągnięcia w teatrze i filmie;
- 1967 - Odznaką 1000-lecia;
- 1970 - Medalem Komisji Edukacji Narodowej;
- 1974 - Medalem 30-lecia;
- 1977 - Złotą Odznaką za zasługi dla miasta stołecznego Warszawy;
- 1977 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1979 - Dyplomem Ministra Kultury ZSRR;
- 1997 - Medalem 400-lecia stołecznego Warszawy;
- 1998 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1999 - Okolicznościowym medalem z okazji 200-lecia diecezji warszawskiej przyznany przez Prymasa Józefa Glempa;
- 2005 - Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis";
- 2008 - Orderem Orła Białego, przyznanym pośmiertnie " w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej".
- 1954 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1953 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1955 - Medalem 10-lecia;
- 1966 - Nagrodą Państwową I stopnia za wybitne osiągnięcia w teatrze i filmie;
- 1967 - Odznaką 1000-lecia;
- 1970 - Medalem Komisji Edukacji Narodowej;
- 1974 - Medalem 30-lecia;
- 1977 - Złotą Odznaką za zasługi dla miasta stołecznego Warszawy;
- 1977 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1979 - Dyplomem Ministra Kultury ZSRR;
- 1997 - Medalem 400-lecia stołecznego Warszawy;
- 1998 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1999 - Okolicznościowym medalem z okazji 200-lecia diecezji warszawskiej przyznany przez Prymasa Józefa Glempa;
- 2005 - Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis";
- 2008 - Orderem Orła Białego, przyznanym pośmiertnie " w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej".
"Przytoczę taki obrazek obyczajowy, który moim zdaniem dobrze ilustruje to, co się teraz dzieje
w polskiej polityce. W jednym z teatrów na próbie Kalina Jędrusik zapaliła papierosa. Na
scenie nie wolno palić papierosów. Zbliżył się strażak i powiedział: „Proszę zgasić papierosa,
bo... więcej- 1
