Shelley Duvall

Shelley Duvall przyszła na świat 7 lipca 1949 roku w Houston (Teksas, USA). Jest najstarsza z czwórki rodzeństwa. Po ukończeniu Waltrip High School pracowała jako kosmetyczka. Przełom w jej życiu nastąpił w 1969 roku, kiedy na jednym z przyjęć poznała niezbyt znanego wówczas reżysera Roberta Altmana. Mężczyzna był nią zachwycony i od razu zaproponował jej jedną z głównych ról w swoim filmie "Brewster McCloud", którą Shelley przyjęła bez czytania scenariusza. Produkcja okazała się przebojem, jednak krytycy uznali, że Duvall zagrała swoją rolę zbyt "teatralnie". Mimo to później Altman zdecydował się powierzyć jej niewielki, choć znaczący angaż w westernie "McCabe i pani Miller". Tym razem doceniono jej kreację. Od tej pory stała się jedną z ulubionych aktorek Roberta Altmana. Grała w takich dziełach jak "Złodzieje jak my", "Nashville", "Buffalo Bill i Indianie" oraz "Trzy kobiety". Ten ostatni przyniósł jej ogromne uznanie krytyki. Otrzymała nagrodę główną na festiwalu w Cannes i nominację do BAFTY. W między czasie wystąpiła w przebojowej komedii Woody'ego Allena "Annie Hall". W latach 70. była jedną z najpopularniejszych aktorek w Stanach. Nie miała jednak szczęścia w miłości. Jej związek z Bernardem Sampsonem rozpadł się w 1977 roku. Wtedy Shelley zrobiła sobie krótką przerwę w karierze. Na wielki ekran wróciła po 3 latach w kultowym dziś horrorze "Lśnienie", gdzie wystąpiła u boku Jacka Nicholsona. W rywalizacji o rolę pokonała m.in. znaną z "Egzorcysty" Lindę Blair. W wywiadach Duvall podkreślała, że praca na planie była bardzo trudna. Niektóre sceny z jej udziałem trzeba było powtarzać ponad 100 razy. Niestety za rolę Wendy Torrance została nominowana do Złotej Maliny. W tym samym roku wystąpiła w komedii "Popeye". W latach 80. pojawiła się także w takich przebojach jak "Frankenweenie" Tima Burtona, "Bandyci czasu" Terry'ego Gilliama i szalonej komedii "Roxanne" Freda Schepisiego. Wyprodukowała również serię bajek animowanych dla dzieci "Faerie Tale Theatre". Z początkiem lat 90. ilość propozycji zaczęła maleć. Wystąpiła wtedy w przereklamowanej komedii "Kosmita z przedmieścia" z Hulkiem Hoganem i Christopherem Lloydem. Kolejne produkcje z jej udziałem przechodziły bez echa. W 1996 roku Jane Campion powierzyła jej drugoplanową rolę hrabiny Gemini w kostiumowym "Portrecie damy" z plejadą hollywoodzkich gwiazd. Od tej pory w filmach pojawiała się sporadycznie. Wystąpiła m.in. w thrillerze "Czwarte piętro" i komedii "Manna From Heaven". W ostatnich latach można ją było zobaczyć też na deskach teatru.