Recenzja filmu

Batman DCU: Mroczny rycerz - Powrót, część 1 (2012)

Jedna z najlepszych historii o Batmanie doczekała się animacji. Historia, autorstwa Franka Millera, jest tak uznana, że stanowiła inspirację zarówno dla Tima Burtona, jak i Christophera Nolana. Miała także wpływ na wygląd "Batman: The Animated Series", ukazującego się w latach 90. ubiegłego wieku, który zapoczątkował całe animowane uniwersum DC. Studio Warner zdecydowało podzielić historię, oryginalnie wydaną komiksowo w postaci czterech zeszytów, na dwa filmy. Okazało się to strzałem w dziesiątkę. Decyzja ta nie tylko pozwoliła na wierną adaptację pierwszej części opowieści, lecz także na dodanie do postaci i fabuły treści, które nie znalazły miejsca w ograniczonej liczbie komiksowych stron.

Rzadko zdarza się, by adaptacja przewyższyła oryginalny materiał źródłowy. "Batman: Mroczny Rycerz powrót – Część 1" jest przykładem filmu, który nie tylko wiernie bazuje na oryginale, lecz także go poszerza. Komiks był świetny, lecz film sprawia, że historia jest jeszcze lepsza. Fabuła będzie brzmieć znajomo dla każdego, kto oglądał "Mroczny Rycerz powstaje" Christophera Nolana. Minęły lata odkąd Batman udał się na emeryturę. Miliarder Bruce Wayne żyje teraz z dnia na dzień mając nadzieję, że mieszkańcy Gotham sami się o siebie zatroszczą. Pojawia się jednak nowe zagrożenie: Mutanci. Jest to gang ulicznych bandytów pod wodzą groteskowego, jednak niezwykle silnego, wręcz dzikiego przywódcy. Mimo swojego wieku Bruce jeszcze raz musi przywdziać kostium i ocalić miasto. Jednak czy podstarzały wojownik jest w stanie przeciwstawić się zagrożeniu, które jest od niego szybsze i silniejsze? I co się stanie, gdy Batman stanie twarzą w twarz ze swym starym nemezis Dwie Twarze?

Pod narracją ukryta jest głęboka dekonstrukcja postaci Batmana, zwłaszcza w odniesieniu do jego wrogów – Dwóch Twarzy i Przywódcy Mutantów. Obaj złoczyńcy są ciemnym odbiciem samego Batmana. Jak Dwie Twarze, tak i Bruce Wayne oraz Batman są przedstawieni jako odrębne postaci, z których każda walczy o kontrolę. Czy Batman jest naprawdę tylko maską, jaką nosi Bruce? A może jest odwrotnie? Natomiast Przywódca Mutantów i Batman są symbolami, które poruszają masy do działania. Pierwszy to synonim chaosu i przestępczości, drugi – nadziei i sprawiedliwości. Tak jak czyny tego pierwszego powodują, że Batman zwraca się ku ruchowi samoobrony obywatelskiej, tak i czyny Batmana powodują, że kryminaliści wracają do starych sposobów działania (jak jedna postać stwierdza w filmie).

Postaci zostały powołane do życia dzięki ekipie podkładającej glosy, która bardzo dobrze wywiązała się ze swego zadania. Batmanowi głosu użyczył, znany z "RoboCopa", Peter Weller. W pierwszym odczuciu jego rola może przypominać tylko monotonny baryton. Mimo to głos Wellera idealnie pasował do postaci. Jedynym minusem jest, mimo chęci, brak ukazania dychotomii między Brucem Waynem, a Batmanem. Weller wykorzystuje przez cały film ten sam ton głosu. Jest to skaza w porównaniu choćby do Kevina Conroya, który modulował głos do kwestii Bruce'a i Batmana.

Poruszone też zostały kwestie natury bohaterstwa. Wszystkie te aspekty można znaleźć w komiksie, filmowcy jednak je poszerzyli. Przy tym należy zwrócić uwagę na idealny balans między płynnością animacji, a oddaniem szczegółów. Niezapomniane kadry, pamiętne bitwy, klimatyczne sceny – wszystko zostało idealnie odwzorowane. Miłośnicy filmu zobaczą także wiele scen, które, z komiksu, do swojej trylogii zapożyczył Nolan.

Fani będą zadowoleni nie tylko z faktu wierności oryginałowi, lecz także z poszerzenia jego treści i nadania postaciom zupełnie nowego wymiaru. Akcja jest szybka i  pięknie animowana, a uzupełnia ją kapitalna muzyka Christophera Drake'a. Nie jet to kolejna "hurtowa" adaptacja zrobiona na "odwal się". Jest to prawdziwa adaptacja, ukazująca jak cennym źródłem treści może być komiks.