Jeremy Clarkson stwierdził kiedyś, że motocykliści mają małe mózgi - gdyby mieli większe, kupiliby sobie samochody. Gdy to usłyszałem, natychmiast się z nią zgodziłem, ale przyszedł mi do głowy drobny problem. Co z gangami motocyklistów? Jak wyglądaliby dżentelmeni z Hell's Angels, gdyby zamiast na chopperach jeździli samochodami? I przypomniałem sobie, że był kiedyś taki film, grał w nim ten... jak mu tam... i w ogóle... No, jakiś magiczny samochód czy coś... i gang facetów w innych samochodach... tytuł mam na końcu języka... No dobra, jak to się nazywało?
To jest właśnie największy problem "Widma". Zadziwiająco dużo osób widziało ten film, ale mało kto go zapamiętał. Ludzie często kojarzą, że widzieli coś o samochodzie, nielegalnych wyścigach, chyba UFO, chyba grał tam ktoś znany... Mniej więcej się zgadza, chodziło o nielegalne wyścigi, organizowane przez pewien gang - na tyle inteligentny, żeby wybrać samochody, zamiast motocykli. Do tego było w tym trochę fantastyki.
Miejsce akcji: małe miasteczko, gdzieś na południowym zachodzie USA. Bohaterowie: wspomniany powyżej gang, nastolatkowie, nowy chłopak w mieście i tajemniczy kierowca równie tajemniczego samochodu w jednej osobie. Motywacja głównego bohatera: słuszna zemsta. I najfajniejsze: akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych. Ten okres ma mnóstwo zalet, ale w przypadku tego filmu najwyraźniejsza jest ta, że na ścieżce dźwiękowej można usłyszeć Ozzy'ego Osbourne'a czy Billy'ego Idola.
Historia z grubsza jest następująca: drogi wokół miasteczka są terroryzowane przez gang, który zmusza ludzi to brania udziału w wyścigach. Stawką są samochody, jeśli biedny frajer przegra, gang zabiera mu auto. Oczywiście, policja jest bezsilna. Naturalnie, nikt nie jest w stanie nic poradzić. Na szczęście, znikąd przybywa na motocyklu młody chłopak, który od razu postanawia podpaść przywódcy gangu. Jednocześnie zaczyna się polowanie: tajemnicze auto ściga się z członkami gangu, a przegranie wyścigu równa się śmierci. Jak łatwo się domyślić, ktoś wywiera zemstę na gangu. W miarę rozwoju akcji widz przekonuje się, że jest to vendetta za coś poważniejszego niż przegrany samochód. Tyle o fabule.
"Widmo" ogląda się lekko i przyjemnie. Jest niestety trochę romansu rodem z ogólniaka, ale na szczęście rekompensują to same wyścigi, które oglądało mi się o wiele lepiej niż podobne sceny w najróżniejszych odcinkach "Szybkich i wściekłych". Muzyka jest miła dla ucha, sama fabuła, choć prosta jak budowa cepa, nie jest beznadziejna. A jednak jest coś, co sprawia, że ciężko ten film zapamiętać.
Obwiniam bohaterów. Są płascy. Dziewczyna, obiekt westchnień zarówno bohatera, jak i antagonisty, nie ma nic do zaprezentowania, poza nagim biustem, a i to tylko przez krótką chwilę. Bohater występuje w dwóch osobach: przybłędy, o którym wiemy tylko tyle, że ma mały mózg (jeździ na motocyklu, prawda?), oraz tajemniczego mściciela, który jest równie gadatliwy, co ryba z autyzmem. Ten facet po prostu nie daje widzowi szansy, żeby traktować go inaczej niż obojętnie. Do tego postacie drugoplanowe: członkowie gangu, szeryf, i jeden porządny, acz bezradny chłopak, czyli brat bohatera. Myśląc o nich na wierzch mojego umysłu uporczywie wypływa wyraz "generyczni". W sumie tylko lider gangu jest coś wart - ale to bydlak, do tego wiadomo, że nie dożyje napisów końcowych, więc lepiej się do niego nie przywiązywać.
A jednak nie uważam, żeby "Widmo" było złe. Ma kilka niedociągnięć, ale generalnie można przy nim miło spędzić czas, w szczególności, jeśli ma się duży mózg, a konkretnie: jeśli jest się miłośnikiem samochodów. Podsumowując - w sumie sympatyczny film, który można polecić znajomym. O ile człowiek da radę przypomnieć sobie jego tytuł.
To jest właśnie największy problem "Widma". Zadziwiająco dużo osób widziało ten film, ale mało kto go zapamiętał. Ludzie często kojarzą, że widzieli coś o samochodzie, nielegalnych wyścigach, chyba UFO, chyba grał tam ktoś znany... Mniej więcej się zgadza, chodziło o nielegalne wyścigi, organizowane przez pewien gang - na tyle inteligentny, żeby wybrać samochody, zamiast motocykli. Do tego było w tym trochę fantastyki.
Miejsce akcji: małe miasteczko, gdzieś na południowym zachodzie USA. Bohaterowie: wspomniany powyżej gang, nastolatkowie, nowy chłopak w mieście i tajemniczy kierowca równie tajemniczego samochodu w jednej osobie. Motywacja głównego bohatera: słuszna zemsta. I najfajniejsze: akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych. Ten okres ma mnóstwo zalet, ale w przypadku tego filmu najwyraźniejsza jest ta, że na ścieżce dźwiękowej można usłyszeć Ozzy'ego Osbourne'a czy Billy'ego Idola.
Historia z grubsza jest następująca: drogi wokół miasteczka są terroryzowane przez gang, który zmusza ludzi to brania udziału w wyścigach. Stawką są samochody, jeśli biedny frajer przegra, gang zabiera mu auto. Oczywiście, policja jest bezsilna. Naturalnie, nikt nie jest w stanie nic poradzić. Na szczęście, znikąd przybywa na motocyklu młody chłopak, który od razu postanawia podpaść przywódcy gangu. Jednocześnie zaczyna się polowanie: tajemnicze auto ściga się z członkami gangu, a przegranie wyścigu równa się śmierci. Jak łatwo się domyślić, ktoś wywiera zemstę na gangu. W miarę rozwoju akcji widz przekonuje się, że jest to vendetta za coś poważniejszego niż przegrany samochód. Tyle o fabule.
"Widmo" ogląda się lekko i przyjemnie. Jest niestety trochę romansu rodem z ogólniaka, ale na szczęście rekompensują to same wyścigi, które oglądało mi się o wiele lepiej niż podobne sceny w najróżniejszych odcinkach "Szybkich i wściekłych". Muzyka jest miła dla ucha, sama fabuła, choć prosta jak budowa cepa, nie jest beznadziejna. A jednak jest coś, co sprawia, że ciężko ten film zapamiętać.
Obwiniam bohaterów. Są płascy. Dziewczyna, obiekt westchnień zarówno bohatera, jak i antagonisty, nie ma nic do zaprezentowania, poza nagim biustem, a i to tylko przez krótką chwilę. Bohater występuje w dwóch osobach: przybłędy, o którym wiemy tylko tyle, że ma mały mózg (jeździ na motocyklu, prawda?), oraz tajemniczego mściciela, który jest równie gadatliwy, co ryba z autyzmem. Ten facet po prostu nie daje widzowi szansy, żeby traktować go inaczej niż obojętnie. Do tego postacie drugoplanowe: członkowie gangu, szeryf, i jeden porządny, acz bezradny chłopak, czyli brat bohatera. Myśląc o nich na wierzch mojego umysłu uporczywie wypływa wyraz "generyczni". W sumie tylko lider gangu jest coś wart - ale to bydlak, do tego wiadomo, że nie dożyje napisów końcowych, więc lepiej się do niego nie przywiązywać.
A jednak nie uważam, żeby "Widmo" było złe. Ma kilka niedociągnięć, ale generalnie można przy nim miło spędzić czas, w szczególności, jeśli ma się duży mózg, a konkretnie: jeśli jest się miłośnikiem samochodów. Podsumowując - w sumie sympatyczny film, który można polecić znajomym. O ile człowiek da radę przypomnieć sobie jego tytuł.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
